|
|
وبلاگ تخصصی آموزش کامپیوترودانلود نرم افزار (خداجون دوستت دارم)
آموزش و راه کارهای کامپیوتر -مقاله کامپیوتر-قالب -ویندوز XP- ویستا -رمزوبلاگ تخصصی آموزش کامپیوترودانلود نرم افزار (خداجون دوستت دارم)
آموزش و راه کارهای کامپیوتر -مقاله کامپیوتر-قالب -ویندوز XP- ویستا -رمزطریقه ثبت یک سایت در موتورهای جستجو ( آموزش )
چرا سایت ما در موتورهای جستجو ثبت نمی شود؟ 
اگر متوجه شده اید که هرکاری میکنیدنمی توانید سایت خودتان را در موتورهای جستحو ثبت کنید، این مطلب را حتما بخوانید. بهترین روش برای برای جلوگیری از بروز این مشکل، عدم استفاده از روشهای سوال برانگیز برای موتورهای جستجو است. البته اگر متوجه شدید که با استفاده از روشهائی که در ادامه این مبحث ارائه شده ، بازهم سایت شما در لیست سیاه نیست، بدانید که در حال حاضر بدلیل استفاده از این روشها رتبه سایت شما پائین آمده و در آینده نه چندان دور سایت شما در این لیست قرار خواهد گرفت. در ادامه این مبحث از سایتهائی که نام آنها در لیست سیاه قرار میگیرد با عنوان سایتهای بلوکه شده نام می بریم. بلوکه شدن یک سایت می تواند از طریق بلوکه شدن نام دامنه سایت شما یا آی پی آدرس سایت شما باشد. اما اینکه از چه کارهائی باید اجتناب کنیم تا سایت ما در لیست سیاه موتورهای جستجو قرار نگیرد و بلوکه نشود. 
1- سایت دوقلو سایتهای دوقلو به سایتهائی گفته می شوند که محتوای یکسانی دارند اما آدرس دسترسی به آنها متفاوت است. استفاده از دو آدرس با محتوای یکسان یکی از روشهائی است که تعدادی از سایتها یا مشاوران سایتها برای بالا بردن رتبه سایت (Page Ranking) استفاده می کنند. استفاده از این روش می تواند باعث بلوکه شدن کل سایت شما بشود. نگاهی به کامپیوترهای نسل آینده
نگاهی به کامپیوترهای نسل آینده
کامپیوترهای اولیه قدرت انجام عملیات و محاسبات سنگین را نداشتند و در ساختار خود از بیش از ۱۸ هزار لامپ خلٲ استفاده می کردند و مصرف بسیار بالایی داشتند به طوری که یکی از این کامپیوترهای اولیه که «انیاک» نام داشت، هنگامی که روشن شده و شروع به کار می کرد، برق نیمی از شهر نیویورک قطع می شد و فضایی بیش از ۱۵۰ مترمربع را اشغال می کرد. در نهایت با اختراع ترانزیستورهای نیمه هادی عمر آنها به پایان رسید. در آینده ای نه چندان دور ممکن است این ماجرا یک بار دیگر تکرار شود و کامپیوترهای امروزی جای خود را به کامپیوترهای نسل آینده یعنی «کامپیوترهای کوآنتومی» بدهند. در مقایسه کامپیوترهای کوآنتومی با کامپیوترهای امروزی می توان گفت مسائلی که زمانی تصور می شد غیرقابل حل است، حل خواهد شد و شبیه سازی های صورت گرفته به واقعیت بسیار نزدیک تر می شود، حتی ابرکامپیوترها در برابر آنها رقیبی محسوب نخواهند شد.
کامپیوترهای اولیه علاوه بر وزن بسیار زیاد، حجم بسیار بزرگی هم داشتند و گاهی برای نگهداری آنها یک ساختمان چندطبقه لازم بود ولی با این وجود توانایی آنها هزاران بار کمتر از کامپیوترهای امروزی بود و برای تهیه و نگهداری آنها هزینه های سنگینی صرف می شد. با اختراع ترانزیستورهای نیمه هادی در سال ۱۹۵۹ که نسبت به لامپ های خلٲ بسیار کوچک تر و ارزان تر و به نحو چشمگیری کارآمدتر بودند، دیگر از لامپ های خلٲ استفاده نشد، به ویژه آنکه ترانزیستورها پس از سال ها استفاده خراب نمی شدند. ولی مسئله به اینجا هم ختم نشد. با اختراع مدارات مجتمع ICها که با ابعاد چند میلی متری می توانستند هزاران ترانزیستور را در خود جای دهند، باز هم نسل جدید کامپیوترها، کوچک تر و پیشرفته تر و البته سریع تر شد.
وقتی اندازه ترانزیستورهایی که متخصصان می سازند به ابعاد اتمی نزدیک می شود، دیگر قوانین حاکم بر فیزیک کلاسیک بر رفتار اتم ها حاکم نیست. به طور مثال کسی نمی داند یک الکترون در یک زمان مشخص دقیقا در کجا قرار دارد یا کسی نمی تواند به درستی تشخیص دهد که الکترون در یک سیم به کجا می رود. یعنی وقتی به ابعاد اتمی نزدیک می شویم، فیزیک کوآنتومی رفتار اتم ها را توضیح می دهد و دیگر قوانین کلاسیک کاربرد ندارد. در واقع کامپیوترهای نسل آینده با استفاده از فناوری های میکروسکوپیک ذره ها کار می کنند، به طور مثال در مورد الکترون از خاصیت «اسپین» آنها استفاده می کنند، در تابش از خاصیت پولاریزاسیون و غیره به همین دلیل است که سرعت و حجم این کامپیوترها با کامپیوترهای امروزی قابل قیاس نیست. نخستین ایده ها در مورد کامپیوترهای کوآنتومی به دهه ۱۹۸۰ برمی گردد در آن زمان دانشمندانی همچون «دیوید دویچ» و ریچارد فایمن با ارائه مقاله هایی از لحاظ نظری به توصیف کامپیوترهای کوآنتومی پرداختند، ولی دستیابی متخصصان به جنبه های عملی آن امکان پذیر نشد. تا آنکه در نهایت در نوامبر ۱۹۹۴، پیتر شور با طراحی یک الگوریتم کوآنتومی که بعدها به الگوریتم شور معروف شد، تا حد زیادی جهان را در دستیابی به کامپیوترهای کوآنتومی نزدیک تر کرد. براساس این روش می توان با استفاده از کامپیوترهای کوآنتومی یک عدد را با سرعت فوق العاده ای به مقسوم علیه های اول آن تجزیه کرد. اگر برای انجام عمل ریاضی مشابهی از کامپیوترهای فعلی استفاده کنیم، با افزودن هر رقم به عدد مورد نظر سرعت کامپیوتر برای حل مسئله به نصف کاهش می یابد. قدرت ریاضی الگوریتم شور دانشمندان زیادی را به فکر انداخت تا برای پیدا کردن الگوریتم های کوآنتومی دیگر یا یافتن روش های عملی اجرای این الگوریتم ها فعالیت کنند.
در کامپیوترها از یک دستور ساده گرفته تا سیستم عامل، همه در نهایت به صورت رشته هایی از صفر و یک درمی آیند. این رشته ها می تواند روی هارد کامپیوتر شما، یک دیسک فشرده و یا حتی موبایل تان ذخیره شود. کوچک ترین واحد ذخیره اطلاعات که بیت bit نام دارد، یک سلول مغناطیسی است که بسته به جهت مغناطیس می تواند صفر یا یک باشد. اما در کامپیوترهای کوآنتومی وضعیت به این نحو است که صفر و یک ها جای خود را از میدان مغناطیسی به یک خصوصیت کوآنتومی ماده به نام «اسپین» می دهند. اسپین را می توان به جهت چرخش یک ذره تشبیه کرد. مثلا بنا بر قوانین کوآنتومی از دو الکترون در اتم هلیوم اگر یکی اسپین مثبت باشد دیگری حتما اسپین منفی است. در نتیجه می تواند ابزار بسیار مناسبی برای ذخیره سازی صفر و یک باشد. بنابراین در کامپیوترهای آینده به کوچک ترین واحد ذخیره اطلاعات «کیوبیت» Qbit می گویند. از همه مهمتر اینکه هر بیت در حالت کلاسیک خود در یک لحظه مشخص فقط می تواند یک حالت صفر یا یک داشته باشد در صورتی که در کوآنتوم یک بیت می تواند در یک زمان مشخص حاوی هر دو حالت صفر و یک باشد. هم اکنون دانشمندان به دنبال ماده ای هستند که کیوبیت های فراوانی داشته باشد و به گونه ای باشد که بتوان با کیوبیت های آن ارتباط برقرار کرد. دستاورد فعلی آنها یک مولکول از فلوئور کربن و آهن است که هفت کیوبیت واقعی دارد. آنها میلیاردها مولکول از این ماده را در آزمایشگاه ساخته اند و با استفاده از آن نخستین محاسبه واقعی یک کامپیوتر کوآنتومی را انجام داده اند.
با توجه به ماهیت ساختار کامپیوترهای کوآنتومی روش برقراری ارتباط آنها کاملا متفاوت با کامپیوترهای امروزی است، بدین صورت که پالس های رادیویی نقش صفحه کلید را دارند که به وسیله آن اطلاعات وارد کامپیوتر می شود و دستگاه تشدید مغناطیسی که دستگاهی شبیه به دستگاه MRI بیمارستان است و با همان اصول کار می کند، نقش صفحه نمایشگر کامپیوتر را ایفا می کند. با ارائه تصویر مغناطیسی از توده مولکول ها کامپیوتر پاسخ محاسبات را به ما نشان می دهد. دستاورد فعلی دانشمندان در زمینه ساخت کامپیوتر کوآنتومی، ساخت مولکولی با ظرفیت هفت کیوبیت بوده است که توسط آن توانسته اند عدد ۱۵ را به سه و پنج تجزیه کنند، گرچه این دستاورد ممکن است چندان قابل توجه به نظر نیاید ولی به طور یقین این تلاش ها شروعی برای گام های بزرگتر در آینده خواهد بود. مسئله دیگر نرم افزارهای کوآنتومی هستند که حالت کوآنتومی مشخصی دارند و کامپیوترهای آینده را قادر می سازند وظیفه خاصی را انجام دهند. حاصل کار بسته به نسخه نرم افزار، متغیر خواهد بود. اما مشکل این است که نرم افزار ها حالت یک بار مصرف خواهند داشت که البته باعث رشد صنعت نر م افزاری خواهد شد و به نفع شرکت های نرم افزاری است، ولی به تازگی محققان کشف کرده اند که نرم افزار کوآنتومی در شرایط خاص می تواند نقش کاتالیزوری را انجام دهد و طی فرآیند بدون مصرف شدن باعث اجرای عملیات شود. با توجه به دستاوردهای جدید دانشمندان، می توان آینده درخشانی را برای نسل آینده کامپیوترها متصور بود به ویژه آنکه این مسئله مورد استقبال کاربران نیز قرار گرفته است.
Newyorktimes.com ,22Jun.2006
__________________
آشنایی با خطای سخت افزاری سیستم از طریق بوق آن
آشنایی با خطای سخت افزاری سیستم از طریق بوق آن
همانطور که میدانید یکی از اصلی ترین عملیات کامپیوتر در هنگام روشن شدن عملیات POST یا Power On Self Test میباشد. که تمامی نرم افزارها و قطعات سخت افزاری لازم برای بوت سیستم را تست کرده و آماده به کار میکند و در واقع کامپیوتر شما بعد از فشردن کلید Pwoer توسط شما، در ابتدا تمامی فرمانها را از بایوس کامپیوتر دریافت می کند. از اینرو بایوس وظیفه دارد که مشکلات سخت افزاری را به شما گوشزد کند. همه بایوس ها در هنگام درست بوت شدن سیستم یک بوق کوتاه در شروع کارد میزنند که این بوق به معنی درست و کامل کار کردن تمامی نرمافزارها و سخت افزارهای اصلی سیستم است، اما گاهی نیز اتفاق می افتد که یک یا چندی از برنامه ها یا قطعات معیوب شده یا به عللی از انجام وظیفه باز می مانند، اینجاست که بایوس با تنها راه ارتباطی مستقیم با کاربر ( بوق ) شما را آگاه می سازد. اما تا وقتی که از مفهوم بوقهای بایوس اطلاع نداشته باشید تشخیص اینکه کدام یک از قطعات وظیفه خود را به خوبی انجام نمیدهد، تقریبا غیر ممکن است. ورفع اشکال را با سختی و مشقت بسیار همراه میکند. در ادامه بوقهای اصلی دو شرکت بزرگ تولید کننده تراشه بایوس (AWARD و AMIBIOS) را شرح داده ایم.
کدهای بوقی بایوس AWARD :
بایوس آوارد عمدتا به پیامهای خطا برای آگاه کردن کاربران از وجود مسئله اتکا دارد، اما چند کد بوقی مشهور وجود دارد که این تراشه بایوس تولید میکند:
تعداد بوقها در عملیات Post مفهوم بوق
نا محدود (تکرار شوند) خطای حافظه سیستم
یک بوق بلند پس از دو بوق کوتاه خطای کارت گرافیک
یک بوق باند پس از سه بوق کوتاه خطای گرافیک یا حفظه گرافیک
بوقهای با ارتفاع بالای نا محدود (تکرار شونده) خطای داغ شدن پردازنده
بوقهای با ارتفاع بالا ،با ارتفاع پایین ( تکرار شونده) خطای پرازنده
کدهای بوقی بایوس AMIBIOS :
بایوس AMIBIOS محصول شرکت American Megatrends یکی از بایوسهای متداول است و آخرین نگارش تعدادی کد بوقی دارد که اشکالات زمان بوت شدن را به کاربران می گوید:
تعدا بو قها در زمان راه اندازی (پیش از POST) مفهوم بوقها
1 دیسکت را در دیسکران A: قرار دهید
2 فایل AMIBOOT.ROM بر روی دیسکت بوت شدنی نیست
3 خطای حافظه سیستمی
4 عملیات روز آمد سازی بایوس موفقیت آمیز بوده است
5 خطای خواندن دیسک
6 خرابی فرمان صفحه کلید
7 حافظه فلش بایوس تشخیص داده نشده است
8 خرابی کنترل کننده دیسکت ران
9 خطای مجموع بررسی (checksum) بایوس
10 خطای پاک کردن حافظه فلش
11 خطای برنامه سازی حافظه فلش
12 اندازه فایل AMIBOOT.ROM درست نیست ( یا حضور ویروس)
13 نا همسانی تصویر BIOS ( فایل ROM دقیقا همان نسخه درون بایوس نیست)
تعداد بوقها در زمان POST
1 خطای Timer احیای حافظه سیستم
2 خطای پریتی حافظه سیستم
3 خطای آزمایش خواندن / نوشتن حافظه سیستم
4 زمان دار تخته مدار مادر کار نمیکند
5 خطای پردازنده
6 کامپیوتر نمی تواند به حافظه حالت حفاظت شده برود
7 خطای استثنای عمومی (مربوط به پردازنده)
8 خطای حافظه نمایش ( مربوط به کارت ویدئویی)
9 خطای مجموع بررسی AMIBIOS ROM
10 خطای خواندن / نوشتن رجیستر CMOS
11 اشکال آزمایش حافظه نهانگاهی (cache)
نکته : اگر موقع عملیات POST یک ، دو یا سه بوق بشنوید، تعویض کارتهای RAM را در نظر بگیرید یا دست کم آنها را بررسی کنید تا اطمینان یابید که درست نصب شده اند. اگر در عملیات POST هشت بوق بشنوید اطمینان یابید که کارت ویدئویی درست نصب شده است، ممکن است لازم باشد که آن را عوض کنید. اگر موقع عملیات POST تعداد بوقها با آنچه گفته شد متفاوت بود ( چهار تا هفت یا 9 تا یازده بوق)، ممکن است یک مطئله جدی در تخته مدار مادر یا قطعات دیگر وجود داشته باشد، کامپیوتر را به یک تعمیگاه تخصصی ببرید.
خاموش نشدن کامپیوتر در صورت رفتن برق
خاموش نشدن کامپیوتر در صورت رفتن برق
ممکن است شما هم گاهیمشغول کار با کامپیوتر بوده اید که ناگهان برق میرود و کار شما نیمه کاره میماند،حتی ممکن است بر روی یه پروزه بزرگ کار می کردید و اطلاعات را ذخیره نکرده بودید اما با این اتفاق تمامی زحمات شما از دست می رود . پس باید چاره بیندیشیدفقصد دارم به شما ترفندی را معرفی کنم که با استفاده از ان می توانیم بدون خریداری دستگاه خاصی کار یک نید که با رفتن برق دستگاه شما خاموش نشود! روی دستاب یا صفحه اصلی راست کلیک کنید. سپس گزینه آخر یعنی Properties را انتخاب کنید بعد به قسمت settings میرویم و بعد به گزینه advanced مراجعه کنید. وبعد به adaptar میرویم و Properties را میزنیم،سپس به rescores میرویم و memory range رو انتخاب می کنید و بعد ok کنید. حالا اگر برق رفت دستگاه شما خاموش نمی شود می توانید با زدن فیوض امتحان کنید.(لازم به ذکر است ممکن است این ترفند بر روی بعضی از دستگاه ها جواب ندهد)__________________
دفتر کار من چگونه است؟ بیل گیتس پاسخ می‌دهد
[right]
[right]
منبع : ماهنامه فورچون - آوریل 2006
اگر نگاهی به دفتر کار من بیندازید، کاغذ چندانی در آن نمی‌یابید. من روی میز خود سه صفحه نمایش دارم که به طور همزمان از یک کامپیوتر تغذیه می‌شوند. اگر یک‌بار چنین کاری را تجربه کنید دیگر حاضر به رها کردنش نیستید. چراکه تاثیر مستقیمی بر میزان بهره‌وری و بازدهی دارد.
صفحه نمایش سمت‌چپی فهرست ایمیل‌های مرا نشان می‌دهد. صفحه مرکزی معمولا برای ایمیلی است که در حال خواندن و بررسی آن هستم و نهایتا مرورگر من در صفحه دست راستی نمایش داده می‌شود. این چیدمان مرا به خواندن و مرور سریع کارها قادر می‌سازد و کمک میکند رخدادهای جدیدی را که در هنگام کارکردن من رخ می‌دهد ببینم یا لینک‌های مرتبط با ایمیل‌ها را در اختیارم می‌گذارد.
در مایکروسافت کاربرد ایمیل بیشتر از دیگر رسانه‌های ارتباطی مانند تماس‌های تلفنی، اسناد، وبلاگ‌ها، تابلو‌های اعلانات و یا حتی جلسات است؛ در واقع پیامهای صوتی و فاکس‌ها در صندوق ایمیل‌های ما رد و بدل می‌شوند.
من روزانه حدود یکصد ایمیل دریافت می‌کنم که البته برای حفظ این میزان ناچار به پالایش و فیلترکردن پیام‌ها شده‌ایم؛ تنها ایمیل‌هایی مستقیما به دست من می‌رسند که قبلا با آنها مکاتبه کرده باشم و این شامل هرکسی از مایکروسافت، اینتل، اچ‌پی و همه شرکت‌های همراه و تمام افرادی می‌شود که من آنها را می‌شناسم. من همیشه فهرستی که دستیارم از ایمیل‌های دیگر تهیه میکند را ملاحظه می‌کنم که معمولا افراد ناشناس یا شرکت‌هایی هستند که در فهرست مجاز من جایی نداشته‌اند.
بدین صورت متوجه می‌شوم که چه کسانی لب به تحسین ما گشوده‌اند، از چه‌چیزی شکایت داشته‌اند و در چه موردی پرسش مطرح نموده‌اند.اکنون ما به نقطه‌ای رسیده‌ایم که چالشمان دیگر چگونگی برقراری ارتباط موثر با ایمیل‌ها نیست، بلکه اطمینان از آن است که وقت گرانبها صرف بااهمیت‌ترین ایمیل‌ها شود. من از ابزارهایی نظیرin-box rules استفاده می‌کنم و با کمک آن پوشه‌ها را به دنبال پیامهای علامت‌گذاری شده و یا گروه‌بندی شده می‌کاوم که این کار براساس محتوا و اهمیت پیام‌ها انجام میگیرد.
من فهرست‌های چندان شلوغی ندارم. در عوض از پوشه‌های ایمیل، دسکتاپ و تقویم آنلاین خود استفاده می‌کنم. بنابراین زمانی که سر میزم می‌روم، به راحتی می‌توانم روی ایمیل‌هایی تمرکز کنم که قبلا آنها را علامت‌گذاری نموده‌ام و یا پوشه‌هایی را بررسی نمایم که حاوی پروژه‌های خاص و یا وبلاگ‌های ویژه هستند.
آوت‌لوک نیز بخش تذکر دهنده‌ای دارد که در صورت دریافت ایمیل‌های جدید، پنجره کوچکی را در گوشه پایینی سمت راست نمایش می‌دهد. ما اسمش را گذاشته‌ایم.
من به صورت مرتب آن را کنار می‌زنم؛ مگر اینکه عنوانی با اولویت بالا به چشمم بخورد.یکی از نتایج آن تداوم تمرکز است. این مشکل ناشی از ازدیاد اطلاعات است. مشکل دیگر کمبود اطلاعات است. غرق شدن در اطلاعات به این معنی نیست که ما اطلاعات صحیح را در اختیار داریم یا با اشخاص درستی سر و کار پیدا می‌کنیم.من با SharePoint به سراغ این قبیل موضوعات می‌روم که در واقع ابزاری است برای ایجاد وب‌سایت‌هایی برای جلب همکاری مشترک در مورد پروژه‌های خاص. این سایتها می‌توانند حاوی طرح‌ها، برنامه‌ریزی‌ها، صفحات بحث و گفتمان، و یا هرنوع اطلاعات دیگر باشند.
همین الان من خود را آماده تینک‌ویک (هفته تفکر) می‌کنم. در ماه مه، من به مدت یک‌هفته خلوت می‌کنم و به مطالعه حدود یکصد مقاله‌ای روی می‌آورم که کارکنان مایکروسافت نوشته‌اند. نویسندگان آنها نیز اغلب در کار تحقیق و آزمایش پیامدهای مربوط به شرکت و آینده فناوری هستند. دوازده سال است که من به این روند ادامه می‌دهم. روال من در این هفته تماما خواندن و اظهارنظر در مورد مقالات است. امروزه تمام این روند صورت دیجیتال به خودگرفته و درهای آن به‌روی تمام کارکنان شرکت باز است تا بخت خویش را در این میدان بیازمایند. دیگر در انتخاب مقالات مفید و درست بسیار چیره‌دست شده‌ام و می‌توانم نظرات خود را به صورت الکترونیکی در همان زمان به اطلاع افراد برسانم.
بیش از پنجاه‌هزار نفر در مایکروسافت مشغول به کارند. لذا گاهی از خود می‌پرسم:" آینده سیستم پرداخت الکترونیکی چه خواهد بود؟" یا " چطور می‌توان راهی برای ضبط خاطرات و حفظ آن برای نسل‌های آینده یافت؟" من این دست ایده‌ها یا هر فکر بکر دیگری را یادداشت می‌کنم. سپس افراد خاصی می‌توانند نظری به آنها بیندازند و بگویند:" نه تو اشتباه می‌کنی" یا " فکرش را کرده‌ای که این کار در جاهای دیگر چگونه انجام می‌شود؟"
SharePoint که مرا با دورترین افراد این سازمان مرتبط می‌سازد، بیشتر به اَبَر وب‌سایتی میماند که امکان ویرایش و بحث را با افراد بسیاری، فراتر از روال محدود ارسال ایمیل فراهم می‌آورد و چنانچه چیز جدیدی در محدوده‌های مورد علاقه شما قرار داده شود، بلافاصله شما را در جریان می‌گذارد.
برای یافتن سندی که گمان می‌کنم حاوی بخش خاصی از اطلاعات مورد نظر من است، دیگر مجبور به گشت و گذار میان انبوه پوشه‌ها نیستم، بلکه به راحتی می‌توانم عبارت مورد نظرم را در یک نوار ابزار بنویسم و در یک چشم بر هم زدن تمام ایمیل‌ها و اسناد حاوی اطلاعاتی در این زمینه را زیر نظر بگیرم. برای شماره تلفن‌ها و نشانی‌های ایمیل هم عمل مشابهی انجام می‌دهم.
مقالات کاغذی دیگر سهم اندکی در برنامه روزانه‌ام دارند. من نوددرصد اخبار را به صورت آنلاین دریافت می‌کنم و زمانی که به جلسات و همایش‌ها می‌روم برای نوشتن سریع مطالب از Tablet PC خود استفاده می‌کنم که با کامپیوتر دفترم کاملا همگام شده و به همین دلیل تمام فایل‌های مورد نیازم را در دسترس دارم. دستگاه مذکور نرم‌افزار OneNote را نیز برای اظهارنظر دارد. بنابراین تمام اظهارنظراتم نیز در قالب دیجیتال هستند.
یکی از وسایل قدیمی که هنوز در دفتر من مانده یک وایت‌بورد است. من همواره چند ماژیک رنگی برای نوشتن دارم و این ابزار هنوز برای جلسات و انتقال افکارمان عالی است. البته صفحه‌های وایت‌بورد جدید در برخی دفاتر مایکروسافت توانایی اخذ و انتقال تصاویر به کامپیوتر را نیز دارند که تقریبا به یک Tablet PC بزرگ می‌مانند.
من هنوز چنین چیزی را در دفترم ندارم. اما احتمالا برای سال آینده باید به فکر یک وایت‌بورد دیجیتال باشم. امروزه اگر چیزی ببینم که نظرم را جلب کند، تنها خودکار و Tablet PC را در می‌آورم و آنرا ترسیم می‌کنم.
روزهایم اغلب مملو از جلسه و نشست است. بزرگ‌ترین نعمت برای من یافتن وقتی است تا بتوانم به یادداشت کردن افکارم بپردازم یا برنامه جلسات روزانه‌ام را بررسی کنم. اما گاهی این اتفاق رخ نمیدهد و شب‌ها یگانه فرصتی است که می‌توانم در خانه بنشینم و به سراغ تمام ایمیل‌های نخوانده بروم. اگر در تمام هفته سرم شلوغ باشد، مجبورم آخر هفته را به فرستادن ایمیل‌های طولانی و تفکربرانگیز اختصاص دهم. دوشنبه صبح که افراد سر کار خود می‌آیند، مرا کاملا گرفتار می‌بینند؛ البته خودشان هم کلی ایمیل برای خواندن دارند.
ترجمه: محمد امین اتمان‌زاده
ماهنامه شبکه - فروردین و اردیبهشت ۱۳۸۵ شماره 64
[right]
منبع : ماهنامه فورچون - آوریل 2006
اگر نگاهی به دفتر کار من بیندازید، کاغذ چندانی در آن نمی‌یابید. من روی میز خود سه صفحه نمایش دارم که به طور همزمان از یک کامپیوتر تغذیه می‌شوند. اگر یک‌بار چنین کاری را تجربه کنید دیگر حاضر به رها کردنش نیستید. چراکه تاثیر مستقیمی بر میزان بهره‌وری و بازدهی دارد.
صفحه نمایش سمت‌چپی فهرست ایمیل‌های مرا نشان می‌دهد. صفحه مرکزی معمولا برای ایمیلی است که در حال خواندن و بررسی آن هستم و نهایتا مرورگر من در صفحه دست راستی نمایش داده می‌شود. این چیدمان مرا به خواندن و مرور سریع کارها قادر می‌سازد و کمک میکند رخدادهای جدیدی را که در هنگام کارکردن من رخ می‌دهد ببینم یا لینک‌های مرتبط با ایمیل‌ها را در اختیارم می‌گذارد.
در مایکروسافت کاربرد ایمیل بیشتر از دیگر رسانه‌های ارتباطی مانند تماس‌های تلفنی، اسناد، وبلاگ‌ها، تابلو‌های اعلانات و یا حتی جلسات است؛ در واقع پیامهای صوتی و فاکس‌ها در صندوق ایمیل‌های ما رد و بدل می‌شوند.
من روزانه حدود یکصد ایمیل دریافت می‌کنم که البته برای حفظ این میزان ناچار به پالایش و فیلترکردن پیام‌ها شده‌ایم؛ تنها ایمیل‌هایی مستقیما به دست من می‌رسند که قبلا با آنها مکاتبه کرده باشم و این شامل هرکسی از مایکروسافت، اینتل، اچ‌پی و همه شرکت‌های همراه و تمام افرادی می‌شود که من آنها را می‌شناسم. من همیشه فهرستی که دستیارم از ایمیل‌های دیگر تهیه میکند را ملاحظه می‌کنم که معمولا افراد ناشناس یا شرکت‌هایی هستند که در فهرست مجاز من جایی نداشته‌اند.
بدین صورت متوجه می‌شوم که چه کسانی لب به تحسین ما گشوده‌اند، از چه‌چیزی شکایت داشته‌اند و در چه موردی پرسش مطرح نموده‌اند.اکنون ما به نقطه‌ای رسیده‌ایم که چالشمان دیگر چگونگی برقراری ارتباط موثر با ایمیل‌ها نیست، بلکه اطمینان از آن است که وقت گرانبها صرف بااهمیت‌ترین ایمیل‌ها شود. من از ابزارهایی نظیرin-box rules استفاده می‌کنم و با کمک آن پوشه‌ها را به دنبال پیامهای علامت‌گذاری شده و یا گروه‌بندی شده می‌کاوم که این کار براساس محتوا و اهمیت پیام‌ها انجام میگیرد.
من فهرست‌های چندان شلوغی ندارم. در عوض از پوشه‌های ایمیل، دسکتاپ و تقویم آنلاین خود استفاده می‌کنم. بنابراین زمانی که سر میزم می‌روم، به راحتی می‌توانم روی ایمیل‌هایی تمرکز کنم که قبلا آنها را علامت‌گذاری نموده‌ام و یا پوشه‌هایی را بررسی نمایم که حاوی پروژه‌های خاص و یا وبلاگ‌های ویژه هستند.
آوت‌لوک نیز بخش تذکر دهنده‌ای دارد که در صورت دریافت ایمیل‌های جدید، پنجره کوچکی را در گوشه پایینی سمت راست نمایش می‌دهد. ما اسمش را گذاشته‌ایم.
من به صورت مرتب آن را کنار می‌زنم؛ مگر اینکه عنوانی با اولویت بالا به چشمم بخورد.یکی از نتایج آن تداوم تمرکز است. این مشکل ناشی از ازدیاد اطلاعات است. مشکل دیگر کمبود اطلاعات است. غرق شدن در اطلاعات به این معنی نیست که ما اطلاعات صحیح را در اختیار داریم یا با اشخاص درستی سر و کار پیدا می‌کنیم.من با SharePoint به سراغ این قبیل موضوعات می‌روم که در واقع ابزاری است برای ایجاد وب‌سایت‌هایی برای جلب همکاری مشترک در مورد پروژه‌های خاص. این سایتها می‌توانند حاوی طرح‌ها، برنامه‌ریزی‌ها، صفحات بحث و گفتمان، و یا هرنوع اطلاعات دیگر باشند.
همین الان من خود را آماده تینک‌ویک (هفته تفکر) می‌کنم. در ماه مه، من به مدت یک‌هفته خلوت می‌کنم و به مطالعه حدود یکصد مقاله‌ای روی می‌آورم که کارکنان مایکروسافت نوشته‌اند. نویسندگان آنها نیز اغلب در کار تحقیق و آزمایش پیامدهای مربوط به شرکت و آینده فناوری هستند. دوازده سال است که من به این روند ادامه می‌دهم. روال من در این هفته تماما خواندن و اظهارنظر در مورد مقالات است. امروزه تمام این روند صورت دیجیتال به خودگرفته و درهای آن به‌روی تمام کارکنان شرکت باز است تا بخت خویش را در این میدان بیازمایند. دیگر در انتخاب مقالات مفید و درست بسیار چیره‌دست شده‌ام و می‌توانم نظرات خود را به صورت الکترونیکی در همان زمان به اطلاع افراد برسانم.
بیش از پنجاه‌هزار نفر در مایکروسافت مشغول به کارند. لذا گاهی از خود می‌پرسم:" آینده سیستم پرداخت الکترونیکی چه خواهد بود؟" یا " چطور می‌توان راهی برای ضبط خاطرات و حفظ آن برای نسل‌های آینده یافت؟" من این دست ایده‌ها یا هر فکر بکر دیگری را یادداشت می‌کنم. سپس افراد خاصی می‌توانند نظری به آنها بیندازند و بگویند:" نه تو اشتباه می‌کنی" یا " فکرش را کرده‌ای که این کار در جاهای دیگر چگونه انجام می‌شود؟"
SharePoint که مرا با دورترین افراد این سازمان مرتبط می‌سازد، بیشتر به اَبَر وب‌سایتی میماند که امکان ویرایش و بحث را با افراد بسیاری، فراتر از روال محدود ارسال ایمیل فراهم می‌آورد و چنانچه چیز جدیدی در محدوده‌های مورد علاقه شما قرار داده شود، بلافاصله شما را در جریان می‌گذارد.
در دفتر کار بیل گیتس
سخت‌افزار
کامپیوتر رومیزی دل و Tablet PC با سیستم‌عامل ویندوز اکس‌پی
سه مانیتور 21 اینچی NEC
ماوس بی‌سیم مایکروسافت
دوربین Logitech برای کنفرانس‌های ویدیویی
نرم‌افزار (همگی محصول مایکروسافت)
آوت‌لوک برای ایمیل‌ها و تقویم
SharePoint برای کارهای مشترک با دیگران
OneNote برای یادداشت‌برداری
Communicator برای پیام‌رسانی فوری، تلفن زدن و بقیه کارها
کاغذ
وجود ندارد.
جستجوگر دسکتاپ، ابزار دیگری است که تاثیر شایانی در افزایش بهره‌وری من داشته است و نحوه دستیابی من به اطلاعات موجود در کامپیوتر، سرورها و حتی اینترنت را به کلی دگرگون ساخته است. چراکه با وجود هارددیسک‌های بزرگتر و افزایش پهنای‌باند، من اکنون چندین گیگابایت اطلاعات در قالب ایمیل، اسناد، فایل‌های رسانه‌ای، پایگاه‌های داده و ... را روی کامپیوتر شخصی و سرورهایم دارم.سخت‌افزار
کامپیوتر رومیزی دل و Tablet PC با سیستم‌عامل ویندوز اکس‌پی
سه مانیتور 21 اینچی NEC
ماوس بی‌سیم مایکروسافت
دوربین Logitech برای کنفرانس‌های ویدیویی
نرم‌افزار (همگی محصول مایکروسافت)
آوت‌لوک برای ایمیل‌ها و تقویم
SharePoint برای کارهای مشترک با دیگران
OneNote برای یادداشت‌برداری
Communicator برای پیام‌رسانی فوری، تلفن زدن و بقیه کارها
کاغذ
وجود ندارد.
برای یافتن سندی که گمان می‌کنم حاوی بخش خاصی از اطلاعات مورد نظر من است، دیگر مجبور به گشت و گذار میان انبوه پوشه‌ها نیستم، بلکه به راحتی می‌توانم عبارت مورد نظرم را در یک نوار ابزار بنویسم و در یک چشم بر هم زدن تمام ایمیل‌ها و اسناد حاوی اطلاعاتی در این زمینه را زیر نظر بگیرم. برای شماره تلفن‌ها و نشانی‌های ایمیل هم عمل مشابهی انجام می‌دهم.
مقالات کاغذی دیگر سهم اندکی در برنامه روزانه‌ام دارند. من نوددرصد اخبار را به صورت آنلاین دریافت می‌کنم و زمانی که به جلسات و همایش‌ها می‌روم برای نوشتن سریع مطالب از Tablet PC خود استفاده می‌کنم که با کامپیوتر دفترم کاملا همگام شده و به همین دلیل تمام فایل‌های مورد نیازم را در دسترس دارم. دستگاه مذکور نرم‌افزار OneNote را نیز برای اظهارنظر دارد. بنابراین تمام اظهارنظراتم نیز در قالب دیجیتال هستند.
یکی از وسایل قدیمی که هنوز در دفتر من مانده یک وایت‌بورد است. من همواره چند ماژیک رنگی برای نوشتن دارم و این ابزار هنوز برای جلسات و انتقال افکارمان عالی است. البته صفحه‌های وایت‌بورد جدید در برخی دفاتر مایکروسافت توانایی اخذ و انتقال تصاویر به کامپیوتر را نیز دارند که تقریبا به یک Tablet PC بزرگ می‌مانند.
من هنوز چنین چیزی را در دفترم ندارم. اما احتمالا برای سال آینده باید به فکر یک وایت‌بورد دیجیتال باشم. امروزه اگر چیزی ببینم که نظرم را جلب کند، تنها خودکار و Tablet PC را در می‌آورم و آنرا ترسیم می‌کنم.
روزهایم اغلب مملو از جلسه و نشست است. بزرگ‌ترین نعمت برای من یافتن وقتی است تا بتوانم به یادداشت کردن افکارم بپردازم یا برنامه جلسات روزانه‌ام را بررسی کنم. اما گاهی این اتفاق رخ نمیدهد و شب‌ها یگانه فرصتی است که می‌توانم در خانه بنشینم و به سراغ تمام ایمیل‌های نخوانده بروم. اگر در تمام هفته سرم شلوغ باشد، مجبورم آخر هفته را به فرستادن ایمیل‌های طولانی و تفکربرانگیز اختصاص دهم. دوشنبه صبح که افراد سر کار خود می‌آیند، مرا کاملا گرفتار می‌بینند؛ البته خودشان هم کلی ایمیل برای خواندن دارند.
ترجمه: محمد امین اتمان‌زاده
ماهنامه شبکه - فروردین و اردیبهشت ۱۳۸۵ شماره 64
همه چیز درباره mpeg-4
سلام دوستان
آیا MPEG-4 آخرین تکنولوژى چندرسانهاى است که همگان انتظار آنرا مىکشیدند؟ بیایید با هم نگاهى به آن بیندازیم تا بفهمیم این تکنولوژى چگونه روش اجرا و انتقال فایلهاى چندرسانهاى را تحول بخشیده است؟
Multimedia (چندرسانهاى)؛ کلمهاى که اولین بار پس از ظهور کلیپهاى ویدئویى کوتاه روى کامپیوترها بر سرزبانها رواج یافت. آن روزها این کلمه خیلى عجیب مىنمود اما امروزه کلمه و عبارتى بسیار معمول شده است.
تمام امکانات چندرسانهاى PC شما تنها صوت و ویدئو نیست؛ اما استفاده از تمام پتانسیل چندرسانهاى کامپیوترها فعلاً کمى دور از واقعیت است. DVD کامپیوتر را تبدیل به یک دستگاه خانگى براى اجراى ویدیو کرد، اما هنوز توانایى فرستادن فایلهاى چندرسانهاى (که اغلب هم حجیم هستند) از طریق شبکهها روى PCها و دستگاههایى مانند تلفنهاى همراه کمى با مشکل مواجه است.
تکنولوژى جدیدى که قول داده اجرا و انتقال چندرسانهاىها را روى شبکه متحول گرداند، با نام MPEG-4 شناخته مىشود. شاید این تکنولوژى قالب کلى چندرسانهاى را براى دستگاهها و برنامههاى کاربردى خاصى بهبود بخشد.
گروه متخصصین تصاویر متحرک (MPEG یا Moving Picture Experts Group) کمیتهاى است که استانداردهاى محتویات چندرسانهاىها را تعریف و تعیین مىکند. این کمیته از صدها محقق و مهندس از سرتاسر دنیا تشکیل شده است. MPEG استانداردهاى صوتى و تصویرى MPEG-1 و MPEG-2 را که نقشى اساسى در پیشرفت چندرسانهاى خصوصاً براى PCها بازى مىکرد را تعریف کرده و توسعه داد. آخرین دستاورد این گروه با نام MPEG-4 دریچهاى رویایى به روى کاربران تکنولوژىهاى قبلى این گروه گشود.
MPEG-4 ابتدا به عنوان یک استاندارد بینالمللى (با نام رسمى ISO/IEC 69441) در اکتبر 1998 تصویب شد. MPEG چند تابع و عملکرد جدید به این تکنولوژى اضافه کرد و دومین نسخه MPEG-4 را که رسماً در دسامبر 1999 معرفى شد، بوجود آورد. نسخه دوم کاملاً با نسخه اول خود سازگار است.
استانداردهاى MPEG نباید به عنوان یک موفقیت در بهبود تکنولوژیها دیده شود؛ هرکدام از این استانداردها هدفى را برآورده مىکنند که براى آن طراحى شدهاند، نه بیشتر و نه کمتر.
MPEG-1 بوجود آمد تا ویدئوهاى با کیفیت VHS را روى پهناى باندى به اندازه 150 کیلوبایت در ثانیه (سرعتى برابر با یک درایو 1X CD) که در آن زمان سرعت معمول بود، پخش کند. MPEG-2 تکنولوژى مشابهى است که براى پهناى باندهاى بالاتر بوجود آمد. هدف اصلى این تکنولوژى برنامههاى دیجیتال تلویزیونى و همچنین DVDها بود. MPEG-2 کیفیت تصویرى بهترى نسبت به MPEG-1 دارد چون از پهناى باند بیشترى استفاده مىکند.
فرمت صوتى MP3 که بسیار هم محبوب است، قسمتى از MPEG-1 Audio مىباشد که نام آن از ، MPEG-1 Audio Layer3 برداشته شده و از الگوریتمهاى فرانهوفر استفاده مىکند. MPEG-3 هم هرگز وجود نداشته، بلکه نام گذارى از MPEG-2 به MPEG-4 جهش داشته است.
تمام استانداردهاى MPEG به فشردهسازى اطلاعات ویدئویى و صوتى دیجیتال کمک مىکنند، پس مىشود به طور مؤثرى از این استانداردها بهره برد. MPEG-4 هم همین کار را انجام مىدهد، اما قدرت فشردهسازى آن بسیار بیشتر از استانداردهاى قبلى است. اما MPEG-4 یک جهش کوانتومى به سمتى است که با اشیاء موجود در تصاویر با یک حس واحد برخورد نشود. به عبارت دیگر MPEG-4 همانند زبان برنامهنویسى C++، شىءگرا (Object Oriented) است. تصویرى که بیننده آنرا به شکل یک کلیت واحد مىبیند مىتواند به صورت چندین جزء مشخص و جداگانه درنظر گرفته شود که به طور یکپارچه در کنار هم جمع شدهاند. این خصیصه پهناى باند کمترى اشغال مىکند و MPEG-4 را هم برخلاف تکنولوژیهاى قبلى، Interactive مىسازد.
طراحى کاملاً متفاوت شىءگرا:
استانداردهاى قبلى MPEG طبق ایدهاى پایهگذارى شد که در آن ایده فایلهاى صوتى و تصویرى کلاسیک (یک پنجره مستطیلى از ویدئو که با صوت یا Soundtrack همراه بود) به یک فرم دیجیتال تبدیل شوند که حجم آن بقدر کافى کم بوده و با توجه به تکنولوژیهاى روز، تصویر و صوت از وضوح قابل قبولى برخوردار باشند. برداشت MPEG-4 از مفهوم شىء (Object) به یک فایل چند رسانهاى اجازه مىدهد که به قطعات کوچکتر و سادهترى به نام «ویدئو» و «صوت» شکانده شوند، بنابراین مىتوان این قطعات را براى ساختن صحنههاى جدید به کارگرفت. بخشهاى مختلف صوت و ویدئو مىتوانند با Objectهاى مستقل درگیر شده و تداخل کنند.
دیگر اینکه MPEG-4 تعریف اشیاء را فراتر از صداها و ویدئوهاى ساده و مسطح مىبرد. اشیاء مىتوانند به صورت Textureهاى شما در برنامههاى سه بعدى، Render شوند. چهرههاى ترکیبى (Synthetic)مىتوانند به صورت Animation درآمده و توسط یک برنامه Text-to-speach (مثل MS-Talk It) صداگذارى شوند. صداها را مىتوان به جاى اجراى دوباره، Synthesize (ترکیب) کرد. MPEG-4 هرکدام از اینها را به عنوان یک شىء درنظر مىگیرد که مىتوان آنها را دستکارى (Manipulate) کرد و مستقل از یکدیگر در صحنههاى فیلمها قرارداد.
جریانهاى رودخانهاى:
MPEG-4 طراحى شده است تا محتویات صوتى و تصویرى به صورت مستمر (درست مثل جریان آب یک رودخانه) اجرا و پخش شوند. با افزایش پهناى باند موجود براى استفاده، بازار رسانههاى مستمر (Streaming) نیز گسترش یافته است. MPEG-4 براى مستمرسازى روى اینترنت، پخش توسط شبکههاى تلویزیونى دیجیتال، انتقالات بىسیم و یا حتى خواندن از روى یک CD بسیار مناسب است. این استاندارد مستقل از روش انتقال (Delivery Method) مىباشد.
ساختار داخلى MPEG-4 رامىتوان به صورت رشتههاى مستمر مختلف درنظر گرفت که براى انتقال با هم ترکیب (Multiplex) شده و روى دستگاه سرویس گیرنده یا Client (که مىتواند یک PC یا یک تلفن همراه باشد)، Demultiplex مىشوند تا رشتههاى مشخص بتوانند به صورت یک فایل چندرسانهاى به هم بچسبند. بلوک اصلى ساختمان رشتههاى ES (Elementary Stream) ، MPEG-4 مىباشد. یک ES ممکن است تراک صوتى یک فیلم باشد. ES در یک OD (یا Object De******er) بسته مىشود؛ یک ES واحد در یک OD اساسىترین «شىء» در طراحى شىءگراى MPEG-4 مىباشد.
ممکن است شیئى که توسط OD تعریف مىشود شامل بیش از یک ES باشد. براى مثال شىء "Soundtrack" مىتواند شامل چندین رشته صوتى به زبانهاى مختلف باشد. زبان مناسب مىتواند توسط شخص Client انتخاب شود
آیا MPEG-4 آخرین تکنولوژى چندرسانهاى است که همگان انتظار آنرا مىکشیدند؟ بیایید با هم نگاهى به آن بیندازیم تا بفهمیم این تکنولوژى چگونه روش اجرا و انتقال فایلهاى چندرسانهاى را تحول بخشیده است؟
Multimedia (چندرسانهاى)؛ کلمهاى که اولین بار پس از ظهور کلیپهاى ویدئویى کوتاه روى کامپیوترها بر سرزبانها رواج یافت. آن روزها این کلمه خیلى عجیب مىنمود اما امروزه کلمه و عبارتى بسیار معمول شده است.
تمام امکانات چندرسانهاى PC شما تنها صوت و ویدئو نیست؛ اما استفاده از تمام پتانسیل چندرسانهاى کامپیوترها فعلاً کمى دور از واقعیت است. DVD کامپیوتر را تبدیل به یک دستگاه خانگى براى اجراى ویدیو کرد، اما هنوز توانایى فرستادن فایلهاى چندرسانهاى (که اغلب هم حجیم هستند) از طریق شبکهها روى PCها و دستگاههایى مانند تلفنهاى همراه کمى با مشکل مواجه است.
تکنولوژى جدیدى که قول داده اجرا و انتقال چندرسانهاىها را روى شبکه متحول گرداند، با نام MPEG-4 شناخته مىشود. شاید این تکنولوژى قالب کلى چندرسانهاى را براى دستگاهها و برنامههاى کاربردى خاصى بهبود بخشد.
گروه متخصصین تصاویر متحرک (MPEG یا Moving Picture Experts Group) کمیتهاى است که استانداردهاى محتویات چندرسانهاىها را تعریف و تعیین مىکند. این کمیته از صدها محقق و مهندس از سرتاسر دنیا تشکیل شده است. MPEG استانداردهاى صوتى و تصویرى MPEG-1 و MPEG-2 را که نقشى اساسى در پیشرفت چندرسانهاى خصوصاً براى PCها بازى مىکرد را تعریف کرده و توسعه داد. آخرین دستاورد این گروه با نام MPEG-4 دریچهاى رویایى به روى کاربران تکنولوژىهاى قبلى این گروه گشود.
MPEG-4 ابتدا به عنوان یک استاندارد بینالمللى (با نام رسمى ISO/IEC 69441) در اکتبر 1998 تصویب شد. MPEG چند تابع و عملکرد جدید به این تکنولوژى اضافه کرد و دومین نسخه MPEG-4 را که رسماً در دسامبر 1999 معرفى شد، بوجود آورد. نسخه دوم کاملاً با نسخه اول خود سازگار است.
استانداردهاى MPEG نباید به عنوان یک موفقیت در بهبود تکنولوژیها دیده شود؛ هرکدام از این استانداردها هدفى را برآورده مىکنند که براى آن طراحى شدهاند، نه بیشتر و نه کمتر.
MPEG-1 بوجود آمد تا ویدئوهاى با کیفیت VHS را روى پهناى باندى به اندازه 150 کیلوبایت در ثانیه (سرعتى برابر با یک درایو 1X CD) که در آن زمان سرعت معمول بود، پخش کند. MPEG-2 تکنولوژى مشابهى است که براى پهناى باندهاى بالاتر بوجود آمد. هدف اصلى این تکنولوژى برنامههاى دیجیتال تلویزیونى و همچنین DVDها بود. MPEG-2 کیفیت تصویرى بهترى نسبت به MPEG-1 دارد چون از پهناى باند بیشترى استفاده مىکند.
فرمت صوتى MP3 که بسیار هم محبوب است، قسمتى از MPEG-1 Audio مىباشد که نام آن از ، MPEG-1 Audio Layer3 برداشته شده و از الگوریتمهاى فرانهوفر استفاده مىکند. MPEG-3 هم هرگز وجود نداشته، بلکه نام گذارى از MPEG-2 به MPEG-4 جهش داشته است.
تمام استانداردهاى MPEG به فشردهسازى اطلاعات ویدئویى و صوتى دیجیتال کمک مىکنند، پس مىشود به طور مؤثرى از این استانداردها بهره برد. MPEG-4 هم همین کار را انجام مىدهد، اما قدرت فشردهسازى آن بسیار بیشتر از استانداردهاى قبلى است. اما MPEG-4 یک جهش کوانتومى به سمتى است که با اشیاء موجود در تصاویر با یک حس واحد برخورد نشود. به عبارت دیگر MPEG-4 همانند زبان برنامهنویسى C++، شىءگرا (Object Oriented) است. تصویرى که بیننده آنرا به شکل یک کلیت واحد مىبیند مىتواند به صورت چندین جزء مشخص و جداگانه درنظر گرفته شود که به طور یکپارچه در کنار هم جمع شدهاند. این خصیصه پهناى باند کمترى اشغال مىکند و MPEG-4 را هم برخلاف تکنولوژیهاى قبلى، Interactive مىسازد.
طراحى کاملاً متفاوت شىءگرا:
استانداردهاى قبلى MPEG طبق ایدهاى پایهگذارى شد که در آن ایده فایلهاى صوتى و تصویرى کلاسیک (یک پنجره مستطیلى از ویدئو که با صوت یا Soundtrack همراه بود) به یک فرم دیجیتال تبدیل شوند که حجم آن بقدر کافى کم بوده و با توجه به تکنولوژیهاى روز، تصویر و صوت از وضوح قابل قبولى برخوردار باشند. برداشت MPEG-4 از مفهوم شىء (Object) به یک فایل چند رسانهاى اجازه مىدهد که به قطعات کوچکتر و سادهترى به نام «ویدئو» و «صوت» شکانده شوند، بنابراین مىتوان این قطعات را براى ساختن صحنههاى جدید به کارگرفت. بخشهاى مختلف صوت و ویدئو مىتوانند با Objectهاى مستقل درگیر شده و تداخل کنند.
دیگر اینکه MPEG-4 تعریف اشیاء را فراتر از صداها و ویدئوهاى ساده و مسطح مىبرد. اشیاء مىتوانند به صورت Textureهاى شما در برنامههاى سه بعدى، Render شوند. چهرههاى ترکیبى (Synthetic)مىتوانند به صورت Animation درآمده و توسط یک برنامه Text-to-speach (مثل MS-Talk It) صداگذارى شوند. صداها را مىتوان به جاى اجراى دوباره، Synthesize (ترکیب) کرد. MPEG-4 هرکدام از اینها را به عنوان یک شىء درنظر مىگیرد که مىتوان آنها را دستکارى (Manipulate) کرد و مستقل از یکدیگر در صحنههاى فیلمها قرارداد.
جریانهاى رودخانهاى:
MPEG-4 طراحى شده است تا محتویات صوتى و تصویرى به صورت مستمر (درست مثل جریان آب یک رودخانه) اجرا و پخش شوند. با افزایش پهناى باند موجود براى استفاده، بازار رسانههاى مستمر (Streaming) نیز گسترش یافته است. MPEG-4 براى مستمرسازى روى اینترنت، پخش توسط شبکههاى تلویزیونى دیجیتال، انتقالات بىسیم و یا حتى خواندن از روى یک CD بسیار مناسب است. این استاندارد مستقل از روش انتقال (Delivery Method) مىباشد.
ساختار داخلى MPEG-4 رامىتوان به صورت رشتههاى مستمر مختلف درنظر گرفت که براى انتقال با هم ترکیب (Multiplex) شده و روى دستگاه سرویس گیرنده یا Client (که مىتواند یک PC یا یک تلفن همراه باشد)، Demultiplex مىشوند تا رشتههاى مشخص بتوانند به صورت یک فایل چندرسانهاى به هم بچسبند. بلوک اصلى ساختمان رشتههاى ES (Elementary Stream) ، MPEG-4 مىباشد. یک ES ممکن است تراک صوتى یک فیلم باشد. ES در یک OD (یا Object De******er) بسته مىشود؛ یک ES واحد در یک OD اساسىترین «شىء» در طراحى شىءگراى MPEG-4 مىباشد.
ممکن است شیئى که توسط OD تعریف مىشود شامل بیش از یک ES باشد. براى مثال شىء "Soundtrack" مىتواند شامل چندین رشته صوتى به زبانهاى مختلف باشد. زبان مناسب مىتواند توسط شخص Client انتخاب شود
MPEG تصور مىکرد MPEG-4 راهى است که باعث توزیع آسان محتویات چندرسانهاى روى دستگاههاى Client با قابلیتهاى مختلف شود. یک کامپیوتر متصل به اینترنت با یک Modem کابلى و یک تلفن همراه که از طریق یک Modem بى سیم Dial-up (شمارهگیرى) مىکند، از نظر قدرت پردازش و پهناى باندى که در اختیار آنها است تفاوتهاى کاملاً محسوسى دارند. MPEG-4 به سازندگان چندرسانهاىها اجازه مىدهد یک موجودیت (Entity) چندرسانهاى مفرد بسازند که هر دو دستگاه بتوانند به آن دسترسى داشته باشند.
یک روش که توسط آن به این مهم دست مىیابیم، طراحى رشتههاى مستمر مىباشد. براى مثال یک OD ممکن است شامل چندین نسخه از یک کلیپ ویدئویى باشد که تحت Bit Rateهاى مختلف ضبط شدهاند. هنگامى یک Client ویدئو را درخواست مىکند، OD اطلاعاتى درباره امکاناتش تهیه مىکند تا بتواند رشته ویدئویى را به صورت مستمر در دسترس قرار دهد. قابل توجهتر اینکه MPEG-4 مىتواند به طور پویا رشتهها را تغییر اندازه دهد (Scale کند) تا تحت شرایطى بتواند این استمرار را اداره کند.
ویدئوى MPEG-4:
اولین تجربه اکثر کاربران با MPEG-4، استفاده از قابلیتهاى ویدئویى این استاندارد مىباشد. اساسىترین Coding فیلم ویدئویى توسط MPEG-4 (که بر پایه DCT بنا گذاشته شده است) انجام مىشود ( DCT در استانداردهاى قدیمى MPEG به کار گرفته مىشد). Compressor فریمهاى متوالى ویدئو را فشرده کرده و سعى در حذف اطلاعات زاید دارد.
در انواع قدیمى فشردهسازى چندرسانهاىها، فریم اصلىترین واحد فشردهسازى ویدئو بود. MPEG-1 و MPEG-2 با حذف اطلاعات اضافى درون یک فریم و اطلاعات زاید بین فریمها، عمل فشردهسازى را انجام مىدهند. براى مثال هنگامى که «خلاصه اخبار» تلویزیون ضبط مىشود، این ویدئو یک پسزمینه تقریباً ثابت و تغییرناپذیر دارد. این پسزمینه از فریمى به فریم دیگر تغییر آنچنانى نخواهد داشت، بنابراین Compressor/Decompressor) CODEC، نرم‌افزار یا سختافزارى که دادهها را فشرده یا غیرفشرده مىکند) تنها تفاوت بین فریمها را ذخیره مىکند. پسزمینه ثابت هم اطلاعات نسبتاً کمى براى ذخیره دارد. نواحى با رنگ و روشنایى یکسان در یک فریم هم مىتوانند مانند JPEG(تصاویرى که هنوز روى وب به کار گرفته مىشوند) فشرده شوند. هرچند این تکنیکها ویدئو را به طور اساسى فشرده مىکنند، اما اغلب بلوکهایى حجیم هم بوجود مىآورند (خصوصاً وقتى که نواحى با رنگ یکسان پشت سرهم تکرار شوند). این مشکلات روى پهناى باندهاى پایین تشدید مىشوند.
فشردهسازى مبتنى بر فریمها به طور ضمنى سعى مىکند بین پسزمینه ثابت و پیشزمینه متحرک تفاوت قائل شود. MPEG-4 هم مىتواند این کار را انجام دهد، به شما این امکان را هم مىدهد که اجزاء ویدئو را به طور صریح (و نه ضمنى) از یکدیگر جدا کنید. MPEG-4 مىتواند پسزمینه ثابت و پیش زمینه را به عنوان اشیاء جداگانهاى درنظر بگیرد که توسط دستگاه Client به طور یکپارچه با یکدیگر Merge (ترکیب) مىشوند. در مثال «خلاصه اخبار تلویزیونى» شما قسمت کوچکى از کل تصویر کاملاً متحرک است، در نتیجه پهناى باند لازم کاهش مىیابد. پسزمینه ثابت مىتواند تنها در هنگام نیاز Update شود (مثلاً پس از نمایش نقشه هواشناسى، تصاویر اخبار پخش شود) و مىتوان آنرا واضحتر نشان داد چون پس زمینه به جاى اینکه در جریان فیلم حرکت کند مىتواند به طور جداگانه کنترل و Handle شود و به همین طریق نیز در الگوریتم فشردهسازى به کار گرفته شود.
ویدئوى MPEG-4 برخلاف پیشینیانش چیزى فراتر از Coding فیلم ویدئویى شما است. البته محتویات مرکب ویدئو (مثل یک اتومبیل طراحى شده با کامپیوتر) را مىتوان توسط MPEG-1 و MPEG-2 هم فشرده کرد و یا به صورت فایل درآورد اما در این حالت ویدئوى شما ابتدا Render مىشود و سپس شبیه انواع دیگر ویدئو به صورت ترتیبى از فریمها تبدیل مىشود. MPEG-4 عمل Render کردن را توسط Decoder انجام مىدهد.
به طور مثال، در فیلم «اخبار» (یک شىء ویدئویى طبیعى)، گوینده مىتواند پشت یک میز طراحى شده توسط کامپیوتر بنشیند. پارامترهاى این میز به صورت رشتههاى MPEG-4 هستند و دیکودر این رشتهها را کنار یکدیگر مىچیند و شکل «میز» را تولید مىکند. پارامترهاى میز مىتواند شامل Texture آن باشد (فرض کنید میز یک نماى چوب گردویى دارد) تا تصویر واقعیتر به نظر بیاید. این اعمال درست شبیه روندى است که محیطهاى 3D براى خلق بازیهاى ویدئویى از آن استفاده مىکنند: یک Texture (مثل چادر سفید یک شبح) روى مدلى از شبح نگاشت (Map) مىشود. MPEG-4 از اشیاء مرکب 2D و 3D پشتیبانى کرده و مىتواند روى هر دو Texture بپوشاند. همچنین مىتواند اشیاء را متحرک (Antimate) کند. براى متحرک سازى یک مدل لازم است دادههاى خیلى کمى تبادل شوند، پس این نوع متحرک سازى بسیار مناسب براى اتصالات شبکهاى با سرعت پایین است.
MPEG-4 کمکهاى شایانى براى دو مورد بسیار ویژه از مدلهاى مرکب درنظر گرفته است: صورت و بدن انسان. MPEG-4 یک مدل کلى از صورت را در خود دارد که سازندگان ویدئو کافى است براى صحبت کردن و حرکت این صورت آنرا کمى دستکارى کرده و حتى یک Texture به آن اختصاص دهند. صورت همانند یک شىء سه بعدى کلى به دادههاى خیلى کمى براى متحرک شدن نیاز دارد. این دادهها مىتوانند لبها را طورى حرکت دهند که اگر با یک مکالمه Sync شود، درست همانند صورت کسى است که صحبت مىکند. متحرک سازى بدن هم همین گونه است. مىتوانید فرم کلى بدن را به دلخواه تغییر دهید و حرکتهاى بدن را توسط یک رشته بیتى کنترل کنید.
کاربرد اشیاء سهبعدى و پیشبینى شرایط Interaction (عمل متقابل ویدئو) با کاربر (که هر دو نمونههایى از VRML هستند) به MPEG-4 اجازه مىدهند که محیطهاى سهبعدى قابل هدایت ایجاد کنند. در یک صحنه 3D، زاویه دید کاربر هم یک شىء است. بسته به اینکه صحنه چگونه ساخته شده، ممکن است کاربر قادر باشد زاویه دید را تغییر دهد (مثل دور صحنه «پرواز کند») یا زاویه دید را از بین چند زاویه انتخاب کند. یک خریدار Online مىتواند در یک فروشگاه مجازى که پر از مدلهاى سهبعدى از اجناس است به دنبال ملزومات خود بگردد و توسط یک راهنماى انیمیشن اجناس خریدارى شده را در سبد خرید خود بگذارد (این سبد خرید هم مجازى است).
هدف MPEG-4 از ایجاد یک رشته واحد دادهاى قابل دسترس توسط دستگاههاى مختلف، وقتى رویایى مىشود که با ویدئو همراه شود؛ مسلماً ویدئو رسانهاى است که هم به پهناى باند و هم به پردازش بیشترى نیاز دارد. تکنیکهاى استانداردى که ویدئو را در پهناى باند از محدوده زیر 64 کیلوبیت بر ثانیه تا 10مگابیت بر ثانیه پخش مىکنند، پدیدههایى رو به پیشرفت هستند. چندین استراتژى در خدمت این کار هستند که رشتههاى ویدئویى را Scale (کوچک و بزرگ) کنند تا مناسب با پهناى باند و قدرت پردازش باشد.
MPEG-4 مانند اکثر تکنولوژیهاى فشردهسازى ویدئو مىتواند به طور پویا وضوح تصویر را Scale کرده و در هر ثانیه تعداد کمترى فریم براى پهناى باندهاى کوچکتر بفرستد، در نتیجه ویدئو با Soundtrack خود هماهنگ (Synchronized) مىماند. همچنین مىتواند به طور دینامیک وضوح فاصلهاى (Spatial) را هم Scale کند تا MPEG-4 بتواند در هنگام کار با اشیاء مرکب Textureها را براى Decoderهاى ضعیف و یا پهناى باند محدود، فعال یا غیرفعال کند. سازندگان Game با این استراتژى آشنا هستند، چون در اکثر Gameهاى 3D کاربر مىتواند درجه وضوح Texture را تغییر دهد تا بین کیفیت تصویر و سرعت فریمها تناسب ایجاد شود.
گوش کنید: صداى MPEG-4 مىآید
صوت و ویدئو همیشه همراه یکدیگر هستند، و طبعاً MPEG-4 هم ابزارهایى براى کار با صوت درنظر گرفته است. صداى طبیعى با کیفیت بالا توسط ابزار General Audio Coding کنترل مىشود که این ابزار هم از یکى از تکنولوژیهاى MPEG-2 به نام Advenced Audio Coding(یا AAC) مشتق شده است. صداهاى پنج کاناله که ممکن است با یک ویدئوى حجیم همراه باشد باید توسط AAC کد شود. MPEG-4 این توانایى را دارد که به طور پویا کیفیت صدا را کاهش یا افزایش دهد تا کاربر بتواند بر مشکلاتى نظیر پهناى باند پایین و محدودیت Decoder غلبه کند. صوت با استفاده از تکنیکى به نام Bit-Sliced Arithmatic Coding (BSAC) مىتواند Encode شود تا Bit Rate را به اندازه یک کیلوبیت بر ثانیه برساند. این تکنیک جهت تنظیمات دقیق رشتههاى صوتى براى به کارگیرى دینامیک همه منابع سیستمى در دسترس بسیار مناسب است. MPEG-4 تکنولوژیهاى بهینه مخصوصى جهت Coding صداهاى انسانى با Bit Rate کم دارد.
تکنیک Harmonic Vector eXcitation Coding (HVXC) طراحى شده تا کار در محدوده 2 تا 4 کیلوبیت برثانیه را راحتتر کند و حتى مىتواند با سرعت متوسط 2/1 کیلوبیت بر ثانیه کار کند (البته به شرطى که بتوان Bit Rate را تغییرداد). این Bit Rateهاى پایین بسیار مناسب شرایطى مثل پهناى باندهاى بسیار محدود مثل اتصالات ماهوارهاى مىباشد. یک تکنیک دیگر Coding به نام Code Excited Linear Prediction (CELP) جهت Bit Rate هاى 4 تا 24 کیلوبیت بر ثانیه بوجود آمده و براى اتصالات شبکهاى سیار فعلى بسیار مناسب است. انتقال BitRateهاى خیلى پایین صوتى (200 بیت تا 2/1 کیلوبیت در ثانیه) کار با ماجولهاى TTS (Text-to-Speech) را ممکن مىسازد. MPEG-4 ماجول TTS خاصى را مشخص نمىکند، اما رابط TTS (یا TTSI) را در اختیار مىگذارد. ماجول TTS براى سازگارى با TTSI باید به نوعى تطبیق داده شود. اطلاعات درباره جنس، سن و الگوهاى گفتارى شخص سخنگو به TSSI فرستاده مىشود تا یک فایل صوتى خاص از یک شخص بوجود بیاید. تکنولوژى TTS که با مدل ظاهرى MPEG-4 تلاقى یافته، مىتواند صداى صحبتها را در یک جریان دادهاى بسیار کوچک نگهدارى کند.
همانطور که MPEG-4 اجازه خلق اشیاء مرکب ویدئویى را به شما مىدهد، شما هم مىتوانید همین کار را باصداهاى مرکب انجام دهید. ابزار Structured Audio به شما اجازه مىدهد "Instrument"ها را با یک Score کنترل کنید ( Instrument به ویژگیهاى صداهاى Download شده مىگویند نه صداهایى که از قبل روى دستگاه بودهاند. در واقع این صداها به صورت رشتههاى صوتى دریافت شده و سپس Mergeمىشوند). با این ابزار مىتوان صداهاى موسیقایى پرحجم را با پهناى باند کم انتقال داد.
مىدانیم MPEG-4 روى فضاى سهبعدى تأکید دارد، پس جزئیات استانداردى هم وجود دارند که مشخص مىکنند صدا را چگونه مىتوان در یک فضا قرارداد. اندازه، شکل و ویژگیهاى آکوستیکى فضا و محل قرارگیرى منبع صوتى در این فضا مىتواند یک صداى آکوستیک سه بعدى بوجود آورد.
همه را با هم امتحان کنید:
MPEG-4 انواع مختلف تکنولوژیها را براى اشیاء تعریف کرده است. مثلاً Binary Format for Scenes(BIFS) زبانى است که براى تشریح چگونگى نسبت بین صحنه و اشیاء به کار مىرود. BIFS نسخه باینرى فرمت متنى است که توسط Virtual Reality Modeling ******** (VRML) به کار مىرود. VRML براى خلق محیطهاى 3D استفاده مىشود که در این محیطها مىتوان توسط یک مرورگر وب جابه جا شد. اما MPEG-4 برخلاف VRML مىتواند همینطور که اطلاعات مىرسند،صحنه را Render کند (به جاى اینکه قبل از شروع Render ابتدا همه اطلاعات را به طور کامل Download کند که این کار سرعت کار را بسیار پایین مىآورد).
اشیاء گروههاى BIFS در یک وراثت، متکى بر نسبت بین صحنه و اشیاء هستند. براى نمونه، صداى گوینده اخبار و تصویر ویدئویى باید با هم در یک گروه باشند و به طور مناسب جلوى صحنه هواشناسى قرار بگیرند. صحنه Static نیست؛ ممکن است در همین حین که دستورات BIFS از طرف Server مىرسند، صدا و تصویر گوینده اخبار در صفحه جابه جا شوند.
امکانات جذاب:
ویدئو، صوت و Interaction در قلب استاندارد MPEG-4 هستند. اداره چنین پیچیدگى روى Decoder مىتواند کار سختى باشد. MPEG-4 یک سیستم برنامهنویسى مبتنى بر Java به نام MPEG-j تعبیه کرده تا Media Playerهاى MPEG-4 را منعطفتر کند. یک برنامه MPEG-jمانند رشته (Stream) هاى مستمر به Decoder فرستاده مىشود. پس از این انتقال، مىتوان برنامه را براى دستکارى عناصر صحنه و یا بهینهکردن Interactivity به کاربرد. برنامه مىتواند گزارشهایى از قابلیتهاى Decoder و منابع تغییر سیستمى تهیه کند و طبق آن در فرستادن رشتههاى مناسب به Encode کمک کند.
امروزه مدیریت حقوق - ویژگیها (Property-rights) یکى از موارد مهم در دنیاى دیجیتال است. MPEG-4 رشتهها را توسط اعداد منحصربه فردى برچسب مىزند که این اعداد هم متعلق به Property Holderها هستند؛ پس مدیریت حقوق - دیجیتال امن هم ممکن است. اطلاعات حقوق همزمان با Metadataهاى دیگر رشته ذخیره مىشود ( Meta data اطلاعات مشخصه و دیگر دادههاى تشریحى است)، نتیجه این مىشود که دیگر لازم نیست براى تشخیص Owner یک رشته، کل رشته از Server گرفته شود. MPEG-4 یک مدل مشخص براى مدیریت حقوقها تعریف نمىکند، اما در عوض رابطى تعبیه مىکند که به Owner محتویات اجازه ایجاد یک راهحل مدیریتى براى نیازهاى خاص مىدهد.
Profileها:
MPEG-4 استانداردى بسیار جامع و فراگیر است. تاکنون هیچ نوع Media Player بوجود نیامده که تمام امکانات آنرا پیادهسازى کرده باشد. مثلاً یک تلفن همراه به صداى پنج کاناله نیاز ندارد یا گرافیکهایى را که به Render کردن نیاز داشته باشد پشتیبانى نمىکند. بنابراین این استاندارد تعدادى پروفایل تعریف مىکند که این پروفایلها حاوى ویژگیهایى هستند که محدوده قابلیتهاى یک Decoder را تعیین مىکنند. یک پروفایل مىتواند به چند Level تقسیم شود. وظیفه هر Level محدودکردن پیچیدگى محاسباتى است که Decoder باید درون پروفایل آنرا کنترل و اداره کند.
پروفایلها زیرمجموعههایى از مجموعه ابزارهاى MPEG-4 را مشخص مىکند. پروفایلهاى موجود عبارتند از پروفایل بصرى، صوتى، گرافیکى، گراف صحنهاى و توصیفکننده شىء. به عنوان نمونه، اساسىترین پروفایل بصرى براى تصاویر ویدئویى طبیعى، پروفایل Simple است. این پروفایل، ویدئوى مستطیلى شکل خطاناپذیر براى دستگاههاى کند و باپردازنده ضعیف (مثل تلفن همراه) در اختیار مىگذارد. سه سطح این پروفایل، حداکثر Bit Rate و دیگر جنبههاى رشتههاى ویدئویى را مشخص مىکند تا بتواند منابع Decoder را درخواست کند. پروفایلها در قسمتى از روشهاى وراثتى سازماندهى شدهاند تا پروفایل بعدى در زنجیره کلاً با محتویات طراحى شده براى دستگاهى با قابلیتهاى کمتر، سازگار باشد.
پروفایلها و Levelها به طراحان اجازه مىدهند پیادهسازى MPEG-4 خود را سازگار سازند. یعنى یک Audio Player محصول یک شرکت خاص که از پروفایل صوتى Scalable در سطح 3 پشتیبانى مىکند با یک Player از شرکت دیگر که ویژگیهاى پروفایل و Level آن مشابه اولى است، سازگار خواهد بود. سازگار بودن اعمال و توابع پیاده سازیهاى MPEG-4 به توافق کمپانیهاى مختلف بستگى دارد.
MPEG-4 تنها یک Vaporware نیست:
MPEG-4 چیزى فراتر از این گفتهها و ناگفتهها است. تعدادى از محصولاتى که از این تکنولوژى استفاده مىکنند در بازار یافت مىشوند و محصولات قویترى هم در راهند.
بعضى از کمپانیها هم بیکار ننشسته و از این تکنولوژى سوء استفاده مىکنند. مثلاً Napster ویدئوهایى را که به طریق غیرقانونى روى سایت خود پخش مىکند، توسط تکنولوژى MPEG-4 فشرده کرده است.
DivXNetworks یک Codec با تکنولوژى MPEG-4 به نام DivX طراحى کرده که قفل نرمافزارى DVD را (که با MPEG-2 فشرده شده) مىشکند و DVD را فشردهتر مىکند. DivXNetworks با بهبودبخشیدن به مدیریت حقوق - دیجیتال و همکارى نزدیک با کمپانیهاى پیشرو در زمینه MPEG-4 پیشرفت قابل توجهى در Mainstreamها داشته است.
Codec رایگان DivX5.0 و مجموعه 30 دلارى DivX Pro براى مشتاقان ویدئوى دیجیتال به عنوان ابزارهاى کلیدى هستند.
DivXNetworks با همکارى Sigma Designs یک کارت PCI با خروجى کد شده توسط DivX به نام REALmagic xCArd طراحى کرده و ساختهاند.
xCard و نرم‌افزار همراه آن قابلیت کار با ساختارهاى ویدئویى DVD، VCD، MPEG-1 و MPEG-2 و MPEG-4 را دارد. این کارت مجهز به خروجیهاى Composite و S-Video براى اتصال به تلویزیون است و یک کنترل از راه دور هم به همراه دارد.این کارت خروجیهایى هم براى صدا دارد و از صداهاى Dolby Digital Surroundپشتیبانى مىکند. اگر کامپیوتر و تلویزیون شما نزدیک یکدیگر قرار دارد با اتصال این دو به یکدیگر توسط xCardمىتوانید یک سیستم سرگرم کننده قوى در منزل خود داشته باشید.
قول MPEG-4 در مورد این موضوع که چند رسانهاىها را روى سیستمهاى دستى و تلفنهاى همراه منتقل خواهد کرد، توسط کمک پردازنده تصویرى IMAGEON001 محصول ATI به واقعیت پیوست. این تراشه در یک Package کوچک و کم مصرف براى استفاده روى سیستمهاى سیار، امکانات گرافیکى پیشرفتهاى ارائه کرده که شامل وضوح تصویرى و عمق رنگ بالاتر، بافرکردن فریمها و شتابدهنده سختافزارى جهت انجام Decompression مىباشد.
Panasonic هم در لباس الکترونیکى (E-wear) مدل SV-AV01 که یک MP3 Player با قابلیت ضبط و پخش است، ویدئوهاى MPEG-4 با ظرفیت پایین را نیز اجرا مىکند.
جادهاى در پیش راه؛ عریض و با کمى دستانداز:
MPEG-4 آمده تا نقش گستردهاى در دنیاى چندرسانهاىها و پخش آنها روى Platformهاى گوناگون بازى کند. این تکنولوژى همانند دیگر تکنولوژیهاى MPEG یک Open Standard است؛ یعنى هر کسى مىتواند از آن استفاده کند. به هر حال MPEG LA یکى از شرکتهاى قانونى اما مستقل از MPEG طرحى ارائه داده که طبق آن هزینهاى به عنوان MPEG-4 Licensing Fee دریافت شود: یک شارژ دقیقه به دقیقه براى دریافت رشتههاى MPEG-4. حامیان MPEG-4 مثل Apple (که قابلیتهاى MPEG-4 را در نرم‌افزار QuickTime تعبیه کرده) در کار دشوارى با یکدیگر همگام مىشوند.
این تکنولوژى مبتنى بر Open Standard براى کاربران خانگى خیلى جذاب است، چون اگر یک کمپانى محصول راضى کنندهاى ارائه ندهد رقباى دیگرش محصولى بهتر به بازار مىفرستند.
این آزادى انتخاب کاربران رقابتى سالم بین توسعهدهندگان بوجود آورده و باعث شده هر روز محصولی بهتر از قبلی وارد بازار شود ( البته نه همیشه )
یک روش که توسط آن به این مهم دست مىیابیم، طراحى رشتههاى مستمر مىباشد. براى مثال یک OD ممکن است شامل چندین نسخه از یک کلیپ ویدئویى باشد که تحت Bit Rateهاى مختلف ضبط شدهاند. هنگامى یک Client ویدئو را درخواست مىکند، OD اطلاعاتى درباره امکاناتش تهیه مىکند تا بتواند رشته ویدئویى را به صورت مستمر در دسترس قرار دهد. قابل توجهتر اینکه MPEG-4 مىتواند به طور پویا رشتهها را تغییر اندازه دهد (Scale کند) تا تحت شرایطى بتواند این استمرار را اداره کند.
ویدئوى MPEG-4:
اولین تجربه اکثر کاربران با MPEG-4، استفاده از قابلیتهاى ویدئویى این استاندارد مىباشد. اساسىترین Coding فیلم ویدئویى توسط MPEG-4 (که بر پایه DCT بنا گذاشته شده است) انجام مىشود ( DCT در استانداردهاى قدیمى MPEG به کار گرفته مىشد). Compressor فریمهاى متوالى ویدئو را فشرده کرده و سعى در حذف اطلاعات زاید دارد.
در انواع قدیمى فشردهسازى چندرسانهاىها، فریم اصلىترین واحد فشردهسازى ویدئو بود. MPEG-1 و MPEG-2 با حذف اطلاعات اضافى درون یک فریم و اطلاعات زاید بین فریمها، عمل فشردهسازى را انجام مىدهند. براى مثال هنگامى که «خلاصه اخبار» تلویزیون ضبط مىشود، این ویدئو یک پسزمینه تقریباً ثابت و تغییرناپذیر دارد. این پسزمینه از فریمى به فریم دیگر تغییر آنچنانى نخواهد داشت، بنابراین Compressor/Decompressor) CODEC، نرم‌افزار یا سختافزارى که دادهها را فشرده یا غیرفشرده مىکند) تنها تفاوت بین فریمها را ذخیره مىکند. پسزمینه ثابت هم اطلاعات نسبتاً کمى براى ذخیره دارد. نواحى با رنگ و روشنایى یکسان در یک فریم هم مىتوانند مانند JPEG(تصاویرى که هنوز روى وب به کار گرفته مىشوند) فشرده شوند. هرچند این تکنیکها ویدئو را به طور اساسى فشرده مىکنند، اما اغلب بلوکهایى حجیم هم بوجود مىآورند (خصوصاً وقتى که نواحى با رنگ یکسان پشت سرهم تکرار شوند). این مشکلات روى پهناى باندهاى پایین تشدید مىشوند.
فشردهسازى مبتنى بر فریمها به طور ضمنى سعى مىکند بین پسزمینه ثابت و پیشزمینه متحرک تفاوت قائل شود. MPEG-4 هم مىتواند این کار را انجام دهد، به شما این امکان را هم مىدهد که اجزاء ویدئو را به طور صریح (و نه ضمنى) از یکدیگر جدا کنید. MPEG-4 مىتواند پسزمینه ثابت و پیش زمینه را به عنوان اشیاء جداگانهاى درنظر بگیرد که توسط دستگاه Client به طور یکپارچه با یکدیگر Merge (ترکیب) مىشوند. در مثال «خلاصه اخبار تلویزیونى» شما قسمت کوچکى از کل تصویر کاملاً متحرک است، در نتیجه پهناى باند لازم کاهش مىیابد. پسزمینه ثابت مىتواند تنها در هنگام نیاز Update شود (مثلاً پس از نمایش نقشه هواشناسى، تصاویر اخبار پخش شود) و مىتوان آنرا واضحتر نشان داد چون پس زمینه به جاى اینکه در جریان فیلم حرکت کند مىتواند به طور جداگانه کنترل و Handle شود و به همین طریق نیز در الگوریتم فشردهسازى به کار گرفته شود.
ویدئوى MPEG-4 برخلاف پیشینیانش چیزى فراتر از Coding فیلم ویدئویى شما است. البته محتویات مرکب ویدئو (مثل یک اتومبیل طراحى شده با کامپیوتر) را مىتوان توسط MPEG-1 و MPEG-2 هم فشرده کرد و یا به صورت فایل درآورد اما در این حالت ویدئوى شما ابتدا Render مىشود و سپس شبیه انواع دیگر ویدئو به صورت ترتیبى از فریمها تبدیل مىشود. MPEG-4 عمل Render کردن را توسط Decoder انجام مىدهد.
به طور مثال، در فیلم «اخبار» (یک شىء ویدئویى طبیعى)، گوینده مىتواند پشت یک میز طراحى شده توسط کامپیوتر بنشیند. پارامترهاى این میز به صورت رشتههاى MPEG-4 هستند و دیکودر این رشتهها را کنار یکدیگر مىچیند و شکل «میز» را تولید مىکند. پارامترهاى میز مىتواند شامل Texture آن باشد (فرض کنید میز یک نماى چوب گردویى دارد) تا تصویر واقعیتر به نظر بیاید. این اعمال درست شبیه روندى است که محیطهاى 3D براى خلق بازیهاى ویدئویى از آن استفاده مىکنند: یک Texture (مثل چادر سفید یک شبح) روى مدلى از شبح نگاشت (Map) مىشود. MPEG-4 از اشیاء مرکب 2D و 3D پشتیبانى کرده و مىتواند روى هر دو Texture بپوشاند. همچنین مىتواند اشیاء را متحرک (Antimate) کند. براى متحرک سازى یک مدل لازم است دادههاى خیلى کمى تبادل شوند، پس این نوع متحرک سازى بسیار مناسب براى اتصالات شبکهاى با سرعت پایین است.
MPEG-4 کمکهاى شایانى براى دو مورد بسیار ویژه از مدلهاى مرکب درنظر گرفته است: صورت و بدن انسان. MPEG-4 یک مدل کلى از صورت را در خود دارد که سازندگان ویدئو کافى است براى صحبت کردن و حرکت این صورت آنرا کمى دستکارى کرده و حتى یک Texture به آن اختصاص دهند. صورت همانند یک شىء سه بعدى کلى به دادههاى خیلى کمى براى متحرک شدن نیاز دارد. این دادهها مىتوانند لبها را طورى حرکت دهند که اگر با یک مکالمه Sync شود، درست همانند صورت کسى است که صحبت مىکند. متحرک سازى بدن هم همین گونه است. مىتوانید فرم کلى بدن را به دلخواه تغییر دهید و حرکتهاى بدن را توسط یک رشته بیتى کنترل کنید.
کاربرد اشیاء سهبعدى و پیشبینى شرایط Interaction (عمل متقابل ویدئو) با کاربر (که هر دو نمونههایى از VRML هستند) به MPEG-4 اجازه مىدهند که محیطهاى سهبعدى قابل هدایت ایجاد کنند. در یک صحنه 3D، زاویه دید کاربر هم یک شىء است. بسته به اینکه صحنه چگونه ساخته شده، ممکن است کاربر قادر باشد زاویه دید را تغییر دهد (مثل دور صحنه «پرواز کند») یا زاویه دید را از بین چند زاویه انتخاب کند. یک خریدار Online مىتواند در یک فروشگاه مجازى که پر از مدلهاى سهبعدى از اجناس است به دنبال ملزومات خود بگردد و توسط یک راهنماى انیمیشن اجناس خریدارى شده را در سبد خرید خود بگذارد (این سبد خرید هم مجازى است).
هدف MPEG-4 از ایجاد یک رشته واحد دادهاى قابل دسترس توسط دستگاههاى مختلف، وقتى رویایى مىشود که با ویدئو همراه شود؛ مسلماً ویدئو رسانهاى است که هم به پهناى باند و هم به پردازش بیشترى نیاز دارد. تکنیکهاى استانداردى که ویدئو را در پهناى باند از محدوده زیر 64 کیلوبیت بر ثانیه تا 10مگابیت بر ثانیه پخش مىکنند، پدیدههایى رو به پیشرفت هستند. چندین استراتژى در خدمت این کار هستند که رشتههاى ویدئویى را Scale (کوچک و بزرگ) کنند تا مناسب با پهناى باند و قدرت پردازش باشد.
MPEG-4 مانند اکثر تکنولوژیهاى فشردهسازى ویدئو مىتواند به طور پویا وضوح تصویر را Scale کرده و در هر ثانیه تعداد کمترى فریم براى پهناى باندهاى کوچکتر بفرستد، در نتیجه ویدئو با Soundtrack خود هماهنگ (Synchronized) مىماند. همچنین مىتواند به طور دینامیک وضوح فاصلهاى (Spatial) را هم Scale کند تا MPEG-4 بتواند در هنگام کار با اشیاء مرکب Textureها را براى Decoderهاى ضعیف و یا پهناى باند محدود، فعال یا غیرفعال کند. سازندگان Game با این استراتژى آشنا هستند، چون در اکثر Gameهاى 3D کاربر مىتواند درجه وضوح Texture را تغییر دهد تا بین کیفیت تصویر و سرعت فریمها تناسب ایجاد شود.
گوش کنید: صداى MPEG-4 مىآید
صوت و ویدئو همیشه همراه یکدیگر هستند، و طبعاً MPEG-4 هم ابزارهایى براى کار با صوت درنظر گرفته است. صداى طبیعى با کیفیت بالا توسط ابزار General Audio Coding کنترل مىشود که این ابزار هم از یکى از تکنولوژیهاى MPEG-2 به نام Advenced Audio Coding(یا AAC) مشتق شده است. صداهاى پنج کاناله که ممکن است با یک ویدئوى حجیم همراه باشد باید توسط AAC کد شود. MPEG-4 این توانایى را دارد که به طور پویا کیفیت صدا را کاهش یا افزایش دهد تا کاربر بتواند بر مشکلاتى نظیر پهناى باند پایین و محدودیت Decoder غلبه کند. صوت با استفاده از تکنیکى به نام Bit-Sliced Arithmatic Coding (BSAC) مىتواند Encode شود تا Bit Rate را به اندازه یک کیلوبیت بر ثانیه برساند. این تکنیک جهت تنظیمات دقیق رشتههاى صوتى براى به کارگیرى دینامیک همه منابع سیستمى در دسترس بسیار مناسب است. MPEG-4 تکنولوژیهاى بهینه مخصوصى جهت Coding صداهاى انسانى با Bit Rate کم دارد.
تکنیک Harmonic Vector eXcitation Coding (HVXC) طراحى شده تا کار در محدوده 2 تا 4 کیلوبیت برثانیه را راحتتر کند و حتى مىتواند با سرعت متوسط 2/1 کیلوبیت بر ثانیه کار کند (البته به شرطى که بتوان Bit Rate را تغییرداد). این Bit Rateهاى پایین بسیار مناسب شرایطى مثل پهناى باندهاى بسیار محدود مثل اتصالات ماهوارهاى مىباشد. یک تکنیک دیگر Coding به نام Code Excited Linear Prediction (CELP) جهت Bit Rate هاى 4 تا 24 کیلوبیت بر ثانیه بوجود آمده و براى اتصالات شبکهاى سیار فعلى بسیار مناسب است. انتقال BitRateهاى خیلى پایین صوتى (200 بیت تا 2/1 کیلوبیت در ثانیه) کار با ماجولهاى TTS (Text-to-Speech) را ممکن مىسازد. MPEG-4 ماجول TTS خاصى را مشخص نمىکند، اما رابط TTS (یا TTSI) را در اختیار مىگذارد. ماجول TTS براى سازگارى با TTSI باید به نوعى تطبیق داده شود. اطلاعات درباره جنس، سن و الگوهاى گفتارى شخص سخنگو به TSSI فرستاده مىشود تا یک فایل صوتى خاص از یک شخص بوجود بیاید. تکنولوژى TTS که با مدل ظاهرى MPEG-4 تلاقى یافته، مىتواند صداى صحبتها را در یک جریان دادهاى بسیار کوچک نگهدارى کند.
همانطور که MPEG-4 اجازه خلق اشیاء مرکب ویدئویى را به شما مىدهد، شما هم مىتوانید همین کار را باصداهاى مرکب انجام دهید. ابزار Structured Audio به شما اجازه مىدهد "Instrument"ها را با یک Score کنترل کنید ( Instrument به ویژگیهاى صداهاى Download شده مىگویند نه صداهایى که از قبل روى دستگاه بودهاند. در واقع این صداها به صورت رشتههاى صوتى دریافت شده و سپس Mergeمىشوند). با این ابزار مىتوان صداهاى موسیقایى پرحجم را با پهناى باند کم انتقال داد.
مىدانیم MPEG-4 روى فضاى سهبعدى تأکید دارد، پس جزئیات استانداردى هم وجود دارند که مشخص مىکنند صدا را چگونه مىتوان در یک فضا قرارداد. اندازه، شکل و ویژگیهاى آکوستیکى فضا و محل قرارگیرى منبع صوتى در این فضا مىتواند یک صداى آکوستیک سه بعدى بوجود آورد.
همه را با هم امتحان کنید:
MPEG-4 انواع مختلف تکنولوژیها را براى اشیاء تعریف کرده است. مثلاً Binary Format for Scenes(BIFS) زبانى است که براى تشریح چگونگى نسبت بین صحنه و اشیاء به کار مىرود. BIFS نسخه باینرى فرمت متنى است که توسط Virtual Reality Modeling ******** (VRML) به کار مىرود. VRML براى خلق محیطهاى 3D استفاده مىشود که در این محیطها مىتوان توسط یک مرورگر وب جابه جا شد. اما MPEG-4 برخلاف VRML مىتواند همینطور که اطلاعات مىرسند،صحنه را Render کند (به جاى اینکه قبل از شروع Render ابتدا همه اطلاعات را به طور کامل Download کند که این کار سرعت کار را بسیار پایین مىآورد).
اشیاء گروههاى BIFS در یک وراثت، متکى بر نسبت بین صحنه و اشیاء هستند. براى نمونه، صداى گوینده اخبار و تصویر ویدئویى باید با هم در یک گروه باشند و به طور مناسب جلوى صحنه هواشناسى قرار بگیرند. صحنه Static نیست؛ ممکن است در همین حین که دستورات BIFS از طرف Server مىرسند، صدا و تصویر گوینده اخبار در صفحه جابه جا شوند.
امکانات جذاب:
ویدئو، صوت و Interaction در قلب استاندارد MPEG-4 هستند. اداره چنین پیچیدگى روى Decoder مىتواند کار سختى باشد. MPEG-4 یک سیستم برنامهنویسى مبتنى بر Java به نام MPEG-j تعبیه کرده تا Media Playerهاى MPEG-4 را منعطفتر کند. یک برنامه MPEG-jمانند رشته (Stream) هاى مستمر به Decoder فرستاده مىشود. پس از این انتقال، مىتوان برنامه را براى دستکارى عناصر صحنه و یا بهینهکردن Interactivity به کاربرد. برنامه مىتواند گزارشهایى از قابلیتهاى Decoder و منابع تغییر سیستمى تهیه کند و طبق آن در فرستادن رشتههاى مناسب به Encode کمک کند.
امروزه مدیریت حقوق - ویژگیها (Property-rights) یکى از موارد مهم در دنیاى دیجیتال است. MPEG-4 رشتهها را توسط اعداد منحصربه فردى برچسب مىزند که این اعداد هم متعلق به Property Holderها هستند؛ پس مدیریت حقوق - دیجیتال امن هم ممکن است. اطلاعات حقوق همزمان با Metadataهاى دیگر رشته ذخیره مىشود ( Meta data اطلاعات مشخصه و دیگر دادههاى تشریحى است)، نتیجه این مىشود که دیگر لازم نیست براى تشخیص Owner یک رشته، کل رشته از Server گرفته شود. MPEG-4 یک مدل مشخص براى مدیریت حقوقها تعریف نمىکند، اما در عوض رابطى تعبیه مىکند که به Owner محتویات اجازه ایجاد یک راهحل مدیریتى براى نیازهاى خاص مىدهد.
Profileها:
MPEG-4 استانداردى بسیار جامع و فراگیر است. تاکنون هیچ نوع Media Player بوجود نیامده که تمام امکانات آنرا پیادهسازى کرده باشد. مثلاً یک تلفن همراه به صداى پنج کاناله نیاز ندارد یا گرافیکهایى را که به Render کردن نیاز داشته باشد پشتیبانى نمىکند. بنابراین این استاندارد تعدادى پروفایل تعریف مىکند که این پروفایلها حاوى ویژگیهایى هستند که محدوده قابلیتهاى یک Decoder را تعیین مىکنند. یک پروفایل مىتواند به چند Level تقسیم شود. وظیفه هر Level محدودکردن پیچیدگى محاسباتى است که Decoder باید درون پروفایل آنرا کنترل و اداره کند.
پروفایلها زیرمجموعههایى از مجموعه ابزارهاى MPEG-4 را مشخص مىکند. پروفایلهاى موجود عبارتند از پروفایل بصرى، صوتى، گرافیکى، گراف صحنهاى و توصیفکننده شىء. به عنوان نمونه، اساسىترین پروفایل بصرى براى تصاویر ویدئویى طبیعى، پروفایل Simple است. این پروفایل، ویدئوى مستطیلى شکل خطاناپذیر براى دستگاههاى کند و باپردازنده ضعیف (مثل تلفن همراه) در اختیار مىگذارد. سه سطح این پروفایل، حداکثر Bit Rate و دیگر جنبههاى رشتههاى ویدئویى را مشخص مىکند تا بتواند منابع Decoder را درخواست کند. پروفایلها در قسمتى از روشهاى وراثتى سازماندهى شدهاند تا پروفایل بعدى در زنجیره کلاً با محتویات طراحى شده براى دستگاهى با قابلیتهاى کمتر، سازگار باشد.
پروفایلها و Levelها به طراحان اجازه مىدهند پیادهسازى MPEG-4 خود را سازگار سازند. یعنى یک Audio Player محصول یک شرکت خاص که از پروفایل صوتى Scalable در سطح 3 پشتیبانى مىکند با یک Player از شرکت دیگر که ویژگیهاى پروفایل و Level آن مشابه اولى است، سازگار خواهد بود. سازگار بودن اعمال و توابع پیاده سازیهاى MPEG-4 به توافق کمپانیهاى مختلف بستگى دارد.
MPEG-4 تنها یک Vaporware نیست:
MPEG-4 چیزى فراتر از این گفتهها و ناگفتهها است. تعدادى از محصولاتى که از این تکنولوژى استفاده مىکنند در بازار یافت مىشوند و محصولات قویترى هم در راهند.
بعضى از کمپانیها هم بیکار ننشسته و از این تکنولوژى سوء استفاده مىکنند. مثلاً Napster ویدئوهایى را که به طریق غیرقانونى روى سایت خود پخش مىکند، توسط تکنولوژى MPEG-4 فشرده کرده است.
DivXNetworks یک Codec با تکنولوژى MPEG-4 به نام DivX طراحى کرده که قفل نرمافزارى DVD را (که با MPEG-2 فشرده شده) مىشکند و DVD را فشردهتر مىکند. DivXNetworks با بهبودبخشیدن به مدیریت حقوق - دیجیتال و همکارى نزدیک با کمپانیهاى پیشرو در زمینه MPEG-4 پیشرفت قابل توجهى در Mainstreamها داشته است.
Codec رایگان DivX5.0 و مجموعه 30 دلارى DivX Pro براى مشتاقان ویدئوى دیجیتال به عنوان ابزارهاى کلیدى هستند.
DivXNetworks با همکارى Sigma Designs یک کارت PCI با خروجى کد شده توسط DivX به نام REALmagic xCArd طراحى کرده و ساختهاند.
xCard و نرم‌افزار همراه آن قابلیت کار با ساختارهاى ویدئویى DVD، VCD، MPEG-1 و MPEG-2 و MPEG-4 را دارد. این کارت مجهز به خروجیهاى Composite و S-Video براى اتصال به تلویزیون است و یک کنترل از راه دور هم به همراه دارد.این کارت خروجیهایى هم براى صدا دارد و از صداهاى Dolby Digital Surroundپشتیبانى مىکند. اگر کامپیوتر و تلویزیون شما نزدیک یکدیگر قرار دارد با اتصال این دو به یکدیگر توسط xCardمىتوانید یک سیستم سرگرم کننده قوى در منزل خود داشته باشید.
قول MPEG-4 در مورد این موضوع که چند رسانهاىها را روى سیستمهاى دستى و تلفنهاى همراه منتقل خواهد کرد، توسط کمک پردازنده تصویرى IMAGEON001 محصول ATI به واقعیت پیوست. این تراشه در یک Package کوچک و کم مصرف براى استفاده روى سیستمهاى سیار، امکانات گرافیکى پیشرفتهاى ارائه کرده که شامل وضوح تصویرى و عمق رنگ بالاتر، بافرکردن فریمها و شتابدهنده سختافزارى جهت انجام Decompression مىباشد.
Panasonic هم در لباس الکترونیکى (E-wear) مدل SV-AV01 که یک MP3 Player با قابلیت ضبط و پخش است، ویدئوهاى MPEG-4 با ظرفیت پایین را نیز اجرا مىکند.
جادهاى در پیش راه؛ عریض و با کمى دستانداز:
MPEG-4 آمده تا نقش گستردهاى در دنیاى چندرسانهاىها و پخش آنها روى Platformهاى گوناگون بازى کند. این تکنولوژى همانند دیگر تکنولوژیهاى MPEG یک Open Standard است؛ یعنى هر کسى مىتواند از آن استفاده کند. به هر حال MPEG LA یکى از شرکتهاى قانونى اما مستقل از MPEG طرحى ارائه داده که طبق آن هزینهاى به عنوان MPEG-4 Licensing Fee دریافت شود: یک شارژ دقیقه به دقیقه براى دریافت رشتههاى MPEG-4. حامیان MPEG-4 مثل Apple (که قابلیتهاى MPEG-4 را در نرم‌افزار QuickTime تعبیه کرده) در کار دشوارى با یکدیگر همگام مىشوند.
این تکنولوژى مبتنى بر Open Standard براى کاربران خانگى خیلى جذاب است، چون اگر یک کمپانى محصول راضى کنندهاى ارائه ندهد رقباى دیگرش محصولى بهتر به بازار مىفرستند.
این آزادى انتخاب کاربران رقابتى سالم بین توسعهدهندگان بوجود آورده و باعث شده هر روز محصولی بهتر از قبلی وارد بازار شود ( البته نه همیشه )
دست از پا خطا نکنید
نرم افزار child control همانطور که از نامش مشخص است برای کنترل فرزندان توسط والدین است .
این نرم افزار به شما این امکان را می دهد تا رایانه را دقیقا مطابق نیازها و خواسته های خودتان در اختیار فرزندانتان قرار دهید و از انجام فعالیت های اضافی توسط انها جلوگیری کنید .
با استفاده از این نرم افزار می توانید گزارش کاملی از نحوه مدت زمان استفاده فرزندانتان از بخش های
مختلف ویندوز و کار با انها را در اختیار داشته باشید همچنین می توانید بازده زمانی خاصی را برای استفاده از رایانه تعریف کنید تا فرزندانتان نتوانند بیش از مدت زمانی که از سوی شما تعیین شده است با رایانه کار کنند .
فایده این نرم افزار چیست ؟
از نظر شما چه مدت در روز استفاده از اینترنت یا رایانه مجاز است ؟
هر هفته یا هر ماه چطور ؟زمان هایی وجود دارد که شما می خواهید دسترسی به رایانه را ممنوع کنید ؟
بازی های وجود دارند که از نظر شما فقط در زمان هی خاصی می باید اجرا شوند؟می خواهید نرم افزارهای اموزشی خارج از قوانین تعیین شده توسط شما در ساعت های غیر مجاز استفاده از رایانه نیز بکار گرفته شوند ؟
ایا می خواهید دسترسی به سایت های را برای فرزندانتان ممنوع کنید ؟(مانند سایت های غیر اخلاقی پیغام رسان ها و انجمن های دوست یابی )
دوست دارید برخی پوشه های موجود در رایانه را از دید دیگران مخفی کنید ؟اگر فکر می کنید پاسخی که برای موارد فوق وجود دارد به نیاز های شما نیز جواب می دهد پاسخی که برای تمامی انها به شما می دهیم استفاده از نرم افزار child control است .
کنترل کاربران
با استفاده از این نرم افزار می توانید دسترسی و اجرای نرم افزار های خاص با عناوین اسامی خاصی را منع کنید (مانند فایل های نصب برنامه ها بازی ها پیغام رسان ها و..) همچنین این امکان را دارید تا مانع از دسترسی به سایت های غیر مجاز شوید ویا بجز سایت های که از طرف خود شما مشخص شده اند مانع از دسترسی به تمامی سایت های اینترنتی شوید .
کنترل و یندوز
با استفاده از ابزارهای امنیتی موجود در این برنامه می توانید دسترسی به بیش از 120 بخش از ویندوزی مانند کنترل پنل دسکتاپ رجیستری و...را تحت کنترل خود داشته باشید پنهان کردن برنامه ها در منوی استارت ممانعت از دانلود نرم افزار ها با استفاده از مرورگر ها از دیگر قابلیت هایی است که در اختیار شما قرار می گیرد این قابلیت ها بیشتر مخصوص اموزگاران و مدیرانی است که می خواهند دانش اموزان و یا کارمندان انها نتوانند تغییراتی در تنظیمات ویندوز ایجاد کنند.
دیگر قابلیت ها
1_مشخص نمودن افراد مجاز به استفاده از رایانه
2_مشخص نمودن مدت زمان مجاز برای استفاده از رایانه در طول روز .ماه و سال
3_مشخص نمودن مدت زمان مجاز برای استفاده از اینترنت با تعیین محدودیت های مورد نظر
4_ارسال گزارشات عملکرد و فعالیت های صورت گرفته توسط رایانه به ایمیل شما
5_دارای امکان تنظیم کردن خودکار جزییات برای افرادی با درجه کاربری متفاوت
6_اجرا در اکثر سیستم عامل ها ویندوز 95 تا (xp)
7_نمایش مدت زمان کارکرد مدت زمان باقیمانده و مدت زمان مجاز برای استفاده توسط کاربر
چناچه به استفاده از این نرم افزار علاقه دارید می توانید نسخه ای از ان را از لینک زیر دانلود کنین
از اینجا دانلود کنین
این نرم افزار به شما این امکان را می دهد تا رایانه را دقیقا مطابق نیازها و خواسته های خودتان در اختیار فرزندانتان قرار دهید و از انجام فعالیت های اضافی توسط انها جلوگیری کنید .
با استفاده از این نرم افزار می توانید گزارش کاملی از نحوه مدت زمان استفاده فرزندانتان از بخش های
مختلف ویندوز و کار با انها را در اختیار داشته باشید همچنین می توانید بازده زمانی خاصی را برای استفاده از رایانه تعریف کنید تا فرزندانتان نتوانند بیش از مدت زمانی که از سوی شما تعیین شده است با رایانه کار کنند .
فایده این نرم افزار چیست ؟
از نظر شما چه مدت در روز استفاده از اینترنت یا رایانه مجاز است ؟
هر هفته یا هر ماه چطور ؟زمان هایی وجود دارد که شما می خواهید دسترسی به رایانه را ممنوع کنید ؟
بازی های وجود دارند که از نظر شما فقط در زمان هی خاصی می باید اجرا شوند؟می خواهید نرم افزارهای اموزشی خارج از قوانین تعیین شده توسط شما در ساعت های غیر مجاز استفاده از رایانه نیز بکار گرفته شوند ؟
ایا می خواهید دسترسی به سایت های را برای فرزندانتان ممنوع کنید ؟(مانند سایت های غیر اخلاقی پیغام رسان ها و انجمن های دوست یابی )
دوست دارید برخی پوشه های موجود در رایانه را از دید دیگران مخفی کنید ؟اگر فکر می کنید پاسخی که برای موارد فوق وجود دارد به نیاز های شما نیز جواب می دهد پاسخی که برای تمامی انها به شما می دهیم استفاده از نرم افزار child control است .
کنترل کاربران
با استفاده از این نرم افزار می توانید دسترسی و اجرای نرم افزار های خاص با عناوین اسامی خاصی را منع کنید (مانند فایل های نصب برنامه ها بازی ها پیغام رسان ها و..) همچنین این امکان را دارید تا مانع از دسترسی به سایت های غیر مجاز شوید ویا بجز سایت های که از طرف خود شما مشخص شده اند مانع از دسترسی به تمامی سایت های اینترنتی شوید .
کنترل و یندوز
با استفاده از ابزارهای امنیتی موجود در این برنامه می توانید دسترسی به بیش از 120 بخش از ویندوزی مانند کنترل پنل دسکتاپ رجیستری و...را تحت کنترل خود داشته باشید پنهان کردن برنامه ها در منوی استارت ممانعت از دانلود نرم افزار ها با استفاده از مرورگر ها از دیگر قابلیت هایی است که در اختیار شما قرار می گیرد این قابلیت ها بیشتر مخصوص اموزگاران و مدیرانی است که می خواهند دانش اموزان و یا کارمندان انها نتوانند تغییراتی در تنظیمات ویندوز ایجاد کنند.
دیگر قابلیت ها
1_مشخص نمودن افراد مجاز به استفاده از رایانه
2_مشخص نمودن مدت زمان مجاز برای استفاده از رایانه در طول روز .ماه و سال
3_مشخص نمودن مدت زمان مجاز برای استفاده از اینترنت با تعیین محدودیت های مورد نظر
4_ارسال گزارشات عملکرد و فعالیت های صورت گرفته توسط رایانه به ایمیل شما
5_دارای امکان تنظیم کردن خودکار جزییات برای افرادی با درجه کاربری متفاوت
6_اجرا در اکثر سیستم عامل ها ویندوز 95 تا (xp)
7_نمایش مدت زمان کارکرد مدت زمان باقیمانده و مدت زمان مجاز برای استفاده توسط کاربر
چناچه به استفاده از این نرم افزار علاقه دارید می توانید نسخه ای از ان را از لینک زیر دانلود کنین
از اینجا دانلود کنین
__________________
Direct X چیست؟
ویندوز ایکس پی Direct X8.1 یا ورژنهای بالاتر آن را ساپورت می کند که قابلیتهای صوتی و تصویری کامپیوتر را افزایش می دهد. Direct X دسترسی به قابلیتهای دستگاه هایی مانند مانیتور و کارت صدا را برای نرم افزار ها فراهم می کند تا از قابلیتهای سه بعدی تصویر و صدای فراگیر و جلوه های صوتی آنها استفاده شود.بقیه در ادامه ی متن...
Direct X نرم افزار ها را قادر می سازد تا از قابلیتهای سخت افزار کامپیوتر شما اطلاع پیدا کرده و پارامترهای لازم را با آنها مطابقت دهد. این خاصیت به برنامه های صوتی و تصویری این قدرت را می دهد تا روی هر کامپیوتری که ویندوز نصب شده و سخت افزار آن سازگار با Direct X باشد فایل های صوتی و تصویری را با بیشترین کارایی و کیفیت ممکن به اجرا بگذارد.
Direct X یک سری از برنامه های سطح پایین است که Application Programming Interfaces یا (APIs) را در خود دارد و دسترسی به ویژگیهای با کارایی بالای سخت افزار مانند چیپ های شتاب دهنده گرافیکی سه بعدی و کارتهای صدا را امکان پذیر می سازد. این APIs ها شامل شتاب دهنده های گرافیک دو بعدی و فابلیت پشتیبانی از وسایل ورودی مانند موس، جوی استیک و کی بورد و کنترل میکس صدا و صدای خروجی هم هست. توابع سطح پایین بوسیله این مولفه ها پشتیبانی می شوند که Direct X را می سازند:
Microsoft Direct 3D
Microsoft Direct Sound
Microsoft Direct Music
Microsoft Direct Input
Microsoft Direct Play
Microsoft Direct Show
Direct X نرم افزار ها را قادر می سازد تا از قابلیتهای سخت افزار کامپیوتر شما اطلاع پیدا کرده و پارامترهای لازم را با آنها مطابقت دهد. این خاصیت به برنامه های صوتی و تصویری این قدرت را می دهد تا روی هر کامپیوتری که ویندوز نصب شده و سخت افزار آن سازگار با Direct X باشد فایل های صوتی و تصویری را با بیشترین کارایی و کیفیت ممکن به اجرا بگذارد.
Direct X یک سری از برنامه های سطح پایین است که Application Programming Interfaces یا (APIs) را در خود دارد و دسترسی به ویژگیهای با کارایی بالای سخت افزار مانند چیپ های شتاب دهنده گرافیکی سه بعدی و کارتهای صدا را امکان پذیر می سازد. این APIs ها شامل شتاب دهنده های گرافیک دو بعدی و فابلیت پشتیبانی از وسایل ورودی مانند موس، جوی استیک و کی بورد و کنترل میکس صدا و صدای خروجی هم هست. توابع سطح پایین بوسیله این مولفه ها پشتیبانی می شوند که Direct X را می سازند:
Microsoft Direct 3D
Microsoft Direct Sound
Microsoft Direct Music
Microsoft Direct Input
Microsoft Direct Play
Microsoft Direct Show