راهنمای خرید مادربرد ۲

اشاره:

ATX برای برطرف کردن سه نقیصه عمده در شکل‌ ساخت قدیمی AT طراحی شده بود و در عین حال بهبودهایی را نیز به همراه داشت. پیش از هر چیز، یک بخش اختصاصی از مادربرد برای سوکت پردازنده، آن را از مسیر کارت‌های توسعه طولانی خارج می‌کند، در حالی‌که مادربردهای AT سوکت پردازنده را در پشت اسلات‌های توسعه قرار می‌دادند. این مقاله بخشی از پرونده‌ای است که در شماره 116 نشریه عصر شبکه منتشر شده است.

ATX برای برطرف کردن سه نقیصه عمده در شکل‌ ساخت قدیمی AT طراحی شده بود و در عین حال بهبودهایی را نیز به همراه داشت. پیش از هر چیز، یک بخش اختصاصی از مادربرد برای سوکت پردازنده، آن را از مسیر کارت‌های توسعه طولانی خارج می‌کند، در حالی‌که مادربردهای AT سوکت پردازنده را در پشت اسلات‌های توسعه قرار می‌دادند. در ضمن، تعبیه یک پانل درگاه روی خود مادربرد، نیاز به پانل‌های اسلات برای تامین اقلام متداولی مانند درگاه‌های صوتی، USB یا eSATA را به حداقل می‌رساند. در نهایت، یک مسیر خنک‌کنندگی از قسمت جلو و پایین کیس به بخش بالا و پشت آن، هوای گرم را از طریق منبع تغذیه یا فن خروجی به بیرون از کیس هدایت می‌کند (شکل زیر). هر سه بهبود مذکور، بر تقسیم مادربرد مابین ناحیه پردازنده و اسلات‌ها متمرکز هستند.( شکل زیر)

یکی از مهم‌ترین موارد در میان بهبودهای کوچکی که ATX به همراه آورده، روشن شدن سیستم از طریق مادربرد است. این ویژگی به سیستم امکان می‌دهد تا خودش را خاموش کرده و در عین حال قابلیت‌هایی مانند Wake-on-Ring (با استفاده از یک مودم)، Wake-on-LAN (با استفاده از یک آداپتور شبکه)، زمان‌بندی روشن/خاموش شدن و میان‌برهای صفحه‌کلید برای روشن یا خاموش کردن سیستم را فراهم می‌کند.

مشتقات ATX بر اساس یک ناحیه پردازنده مشابه طراحی شده‌اند، بنابراین بردهای کوچک‌تر در صورت نیاز می‌توانند در کیس‌های بزرگ‌تر نیز نصب شوند. استانداردهای ATX عبارتند از microATX و Flex-ATX. اکثر P‌های کوچک سبک Shuttle (که تحت عنوان SFF برای Shuttle Form Factor یا Small Form Factor شناخته می‌شوند) از یک طراحی دو اسلاتی شکل ساخت FlexATX استفاده می‌کنند که ارتفاع آن تقریبا‌ به 20 سانتی‌متر کاهش یافته است. این شکل ساخت بعدا‌ توسط AMD تحت عنوان DTX با ارتفاع دقیقا‌ هشت اینچ استانداردسازی شد.

شرکت VIA این اندازه را با شکل ساخت mini-ITX خود باز هم کاهش داده و به 17 سانتی‌متر رساند. مادربردهای ITX تنها به یک اسلات توسعه مجهز هستند.شکل 2 حداکثر اندازه و حداکثر تعداد اسلات‌های توسعه قابل تعبیه روی انواع مختلف شکل‌ ساخت مبتنی بر ATX را مقایسه می‌کند. خط‌چین‌ها نشان می‌دهند که حفره‌های نگهدارنده در بردهای کوچک‌تر همچنان با کیس‌های بزرگ انطباق دارند.